هزینه‌های درمانی ناشی از تصادفات رانندگی به موجب ماده ۹۲ قانون برنامه پنج ساله توسعه چهارم و دستورالعمل اجرایی آن، به عهده وزارت بهداشت و درمان آموزش پزشکی است، بنابراین مطالبه این هزینه‌ها در دادگاه قابل استماع نیست.

مسئولیت مدنی - تصادفات رانندگی - خسارت مازاد بر دیه - هزینه‌های درمان

مستندات: ماده ۹۲ قانون برنامه پنج ساله توسعه چهارم و دستورالعمل اجرائی آن

رأی دادگاه در خصوص عدم مسئولیت مسبب حادثه رانندگی به پرداخت هزینه درمانی مازاد بر دیه

در خصوص دادخواست خواهان آقای م.ی، به طرفیت خوانده آقای ع.ن. به خواسته تقاضای رسیدگی و مطالبه هزینه‌های درمانی ضرر و زیان ناشی از جرم به مبلغ ۰۰۰/۰۰۰/۴۲۰ ریال با احتساب هزینه دادرسی، با توجه به محتویات پرونده، دفاعيات مؤثر خوانده در جلسه دادرسی و با عنایت به اینکه در پرونده کیفری به موجب دادنامه شماره ۹۷۸ – ۱۸/۸/۸۸ صادره از شعبه ۱۱۳۱ ع.ن. به اتهام ایراد صدمه بدنی غیرعمدی محکوم به پرداخت یک دیه کامل در خصوص شکستگی مهره دوازدهم ستون فقرات و در خصوص جراحات و صدمات دیگر به پرداخت دیات مقرر در حکم محکوم گردیده است. صرف نظر از اینکه به موجب دادنامه شماره ۱۵۲۰ – ۲۳/۱۱/۸۹ صادره از شعبه ۴۳ دادگاه تجدیدنظر استان تهران با توجه به نظریه کارشناسان رسمی دادگستری به لحاظ ۵۰ ٪ تقصیر از ناحیه خواهان رأی صادره به نسبت به ۵۰٪ تقصیر صادر گردیده است، بنابراین مطالبه هزینه درمان از این حیث با توجه به رأی صادره غير وارد به نظر می‌رسد و لذا حکم به رد دعوی خواهان صادر و اعلام می‌گردد. رأی صادره ظرف مدت بیست روز پس از ابلاغ قابل تجدیدنظرخواهی در مرجع تجدیدنظر استان تهران خواهد بود.

رأی دادگاه در خصوص عدم مسئولیت مسبب حادثه رانندگی به پرداخت هزینه درمانی مازاد بر دیه

پرونده بیانگر اعتراض و تجدیدنظرخواهی آقای م.ی. به طرفیت آقای ع.ن، از دادنامه شماره ۲۵۰ – ۲۷/۴/۹۰ شعبه ۱۵۱ دادگاه حقوقی تهران که به موجب آن در خصوص خواسته مشارالیه، دائر بر مطالبه هزینه‌های درمانی ناشی از تصادف و هزینه دادرسی، حکم به رد دعوی صادر شده است. با توجه به مندرجات پرونده و ملاحظه دادخواست اولیه و مستندات پیوست و دادخواست تجدیدنظرخواهی حکایت از این است که خواسته مطالبه هزینه‌های درمانی ناشی از تصادف می‌باشد که خوانده در این تصادف با تقصیر پنجاه درصد به موجب دادنامه شماره ۱۵۲۰ – ۲۳/۱۱/۸۹ این شعبه محکوم شده است. از آنجایی که هزینه‌های درمانی ناشی از تصادف به موجب ماده ۹۲ قانون برنامه پنج ساله توسعه چهارم و دستورالعمل اجرایی آن به عهده وزارت بهداشت و درمان آموزش پزشکی است و برابر ابلاغ دستورالعمل به تمامی مراکز درمانی حق دریافت هیچ گونه هزینه درمانی نمی‌باشد و خواهان می‌تواند با مراجعه به مرکز درمانی خود، هزینه پرداختی را پس بگیرد. بنابراین طرح دعوی به نحو مذکور قابلیت استماع ندارد. با رد اعتراض و تجدید نظر خواهی، ضمن تغییر و اصلاح حکم به قرار عدم استماع، نتیجتا با استناد به ماده ۳۵۸ و ۳۵۳ از قانون آیین دادرسی مدنی [حكم را] تأیید و استوار میدارد. رأي صادره قطعی است.