تمکین در واقع اجابت زن به خواسته های شوهر می باشد که بر دونوع است:
تمکین خاص: همان انجام وظایف زناشویی می باشد که بعد از عقد زن مکلف به تمکین می باشد.
تمکین عام: در واقع فرمانبرداری زن از مرد می باشد، یعنی بدون اذن شوهر بیرون نرود و یا شب ها بیرون نماند.
در عقد موقت نمیتوان وراثت را به شرط زوجیت و تمکین قید کرد؛ لذا این شرط باطل ولی عقد صحیح است و عدهای هم عقیده دارند که حتی عقد هم باطل است.
با وصف این که در عقد منقطع، تمکین در قبال مهر است، مشروط کردن آن به بردن ارث با توجه به مفهوم ماده ۹۴۰ قانون مدنی و به دلیل تعارض با قواعد امری ارث نامشروع است. چنین شرط مطابق بند (۳) ماده ۲۳۲ قانون مدنی باطل و بلااثر است و با توجه به بالااثر بودن چنین شرطی، خللی بر صحت عقد وارد نمیسازد.
پرسش: اگر زوج تمام مهر را قبل از عروسی به زوجه بپردازد و زوجه به دلایل شخصی حاضر به عروسی نبوده و در عین حال برای فرار از بازپرداخت مهر، حاضر به طلاق هم نباشد، در صورت احراز موضوع آیا دادگاه میتواند حکم به پرداخت بیش از نصف مهر صادر کند؟
پرسش: آیا زوجه میتواند پس از بدل تمکین و ناتوانی زوج از ازاله بکارت در قبال درخواست تمکین مجدد از سوی زوج، آن را منوط به اخذ مهر کرده از حق حبس استفاده کند؟
بررسی آنلاین حق حبس در تمکین مجدد
مطالبه مهریه از شوهر قبل از سکس کردن با او
در خصوص مطالبه مهر نظر بر استحقاق زن به نصف مهرالمسمی قبل از نزدیکی بوده است و مبانی استدلال ماده ۱۰۹۲ قانون مدنی و متون فقهی است. در خصوصی افزایش خواسته و حکم تمکین به صورت مشروط، زوجه میتواند در جلسه اول خواسته خود را افزایش دهد؛ اما اتخاذ تصمیم در خصوصی میزان استحقاق زوجه از مهر با دادگاه است و دادگاه حکم تمکین به صورت مشروط، صادر نمیکند. به لحاظ این که مهر به زوجه تأدیه نشده دعوای تمکین قابلیت استماع ندارد.
چنانچه مهر حال بوده باشد و زوجه هم تمکین خود را معلق بر وصول تمام مهر بنماید ، در این صورت دادگاه میتواند برابر مقررات ماده ۱۰۸۵ قانون مدنی ضمن الزام زوج به پرداخت تمام مهر قبل از مواقعه، حکم به تمکین زوجه نیز صادر کند؛ ضمناً برابر مقررات ماده ۹۸ قانون آیین دادرسی مدنی مصوب سال ۷۹ زوجه در اولین جلسه دادرسی میتواند خواسته خود را افزایش دهد.