مشاوره حقوقی ابراء مهریه

ابراء ریشه لغوی برء یا بُرء، در اصطلاح لغوی بمعنای صرف نظر کردن یا رهانیدن است؛ در حقوق ایران، ماده 289 قانون مدنی به تعریف ابراء پرداخته است: "ابراء عبارت است از اینکه دائن از حق خود، به اختیار صرف نظر کند" با ما همراه باشید تا در حوزه این تعریف قانونی و مبحث مشاوره حقوقی ابرا مهریه، به کل مشورت حقوقی داشته باشیم.

 

توصیه های یکی از وکلای خانم در خصوص ابرا مهریه

 

موارد مطرح در ماده 289 قانون مدنی

 

وکیل وصول مهریه 24 ساعته

 

ابراء عملی حقوقی است که به اراده یک نفر (دائن یا طلبکار) صورت می پذیرد و مدیون آن نقشی ندارد؛ پس در اصطلاح نوعی از ایقاع است.

تحقق ابراء مستلزم وجود دینی است که از قبل میان دائن و مدیون وجود دارد، پس عمل حقوقی تبعی است؛ در ابراء طلبکار به طور رایگان از حق خود می گذرد نه اینکه آن را به دیگری بدهد، بعد از ابراء گویی حقی وجود نداشته است.

 

نکته: ابراء اسقاط حقوق دینی است در مقابل اعراض که اسقاط حقوق عینی است.

 

ارکان ابراء مهریه

رکن اول: ابراء کننده، صاحب حق یا دائن (طلبکار).

• فردی است که به اختیار از حق دینی خود صرف نظر می کند؛ از آنجا که ابراء عمل حقوقی است، دائن در درجه ی اول باید اهلیت این عمل را داشته باشد. (ماده 290 ق.م).

 

رکن دوم: ابراء شونده یا مدیون.

• با اینکه اراده ی مدیون در تحقق ابراء نقشی ندارد، اما برای صحت آن باید مدیون مشخص باشد و ابراء بنحو تردید آمیز باطل است.

 

رکن سوم: دین یا حق مورد ابراء.

• ابراء از دین ثابت برذمه که موجود باشد، صحیح است؛ اعم از اینکه دین برذمه مستقر نشده باشد و حال باشد یا موجل و در آینده و در زمان مشخص قرار باشد بر ذمه ی مدیون مستقر شود، ولی ابراء ازدین غیرمعلوم باطل است و کسی نمی تواند دیگران را از دیونی که در آینده نسبت به او پیدا خواهند کرد، بری کند؛ اگر وجود دین مسلم باشد، مهلت مانع ابراء نیست و صرف وجود دین برای صحت ابراء کافی است.

 

صیغه یا لفظ ابراء مهریه

 

اورژانس وکالت 24 ساعته مهریه بانوان

 

ابراء با هر لفظ یا عملی که نشانگر آن باشد، صحیح است در مورد تحقق ابراء به شرط، اختلاف وجود دارد؛ غالباً حقوق دانان بر خلاف فقها، ابراء معلق را صحیح پنداشته اند.

ابراء براساس موضوع خود به ابراء خاص و ابراء عام تقسیم شده است:

1. ابراء خاص: آن است که موضوع آن دین یا حق معین یا حقوق نسبت به عین باشد.

2. ابراء عام: آن است که دائن به مدیون اعلام کند که وی را از هر دینی که دارد بری می کند یا آنکه تمام حقوق خود را نسبت به همه اموال منقول و غیر منقول مدیون اسقاط می کند.

نکته: آثار ابراء، اثر اصلی ابراء سقوط و برائت ذمه ی مدیون است؛ این سقوط می تواند ناظر به کل یا بخشی از طلب باشد.

 

برای پاسخ به این سوال باید اشاره ای کوتاه به روش های رایج در تعیین مهریه داشت.

در زمان حاضر، اغلب مهریه ها بصورت تعداد مشخصی سکه بهار آزادی تعیین می شود؛ از این موارد که بگذریم برخی نیز مهریه را بصورت عین معین (مثلا"سه دانگ از فلان منزل یا فلان شیء مشخص) در نظر می گیرند؛ به عبارت ساده تر مهریه یا بصورت دین است یا عین.

چنانچه مهریه دین باشد (مانند اغلب موارد رایج، مثلاً بصورت مقداری وجه نقد یا سکه)، مورد مشمول مقررات ابراء خواهد بود، نه هبه (بذل) مهریه؛ بصراحت ماده 289 قانون مدنی، ابراء صرفاً در خصوص دین قابل تحقق است؛ بنابراین اگر تمام یا بخشی از مهریه ای که بصورت سکه تعیین شده، از سوی زوجه به زوج بخشیده شود، دیگر امکان رجوع از عمل انجام شده متصور نیست؛ ولو در سند بخشش مهریه عنوان هبه برآن اطلاق شده باشد؛ البته این در صورتی است که تعداد سکه های بخشیده شده قبل از بخشش مهریه به زوجه تقسیم نشده باشد؛ وگرنه بنظر می رسد دیگر نتوان موضوع را داخل در مقررات ابراء دانست چرا که به پرداخت مهریه زوجه ازحالت دین بر ذمه ی شوهر خارج گردیده و در عالم واقع، موجودیت یافته و با تحویل آن به زوج مصداقی از عین معین قرار گرفته است.

لذا در اینصورت چنانچه شرایط مقرر دیگر درقانون مدنی درباب هبه محقق و موجود باشد (مانند قبض و اقباض؛ موجود بودن عین سکه ها در ید شوهر و...) زوجه می تواند از هبه ی خود رجوع و سکه های موهوبه را استرداد نماید.

از نوع غالب و رایج مهریه (تعیین سکه) که بگذریم بعضاً مواردی نیز در قابل انتقال مثلا" سه دانگ از فلان منزل یا اتومبیل یا هر عین معین دیگری مشاهده می گردد که بدلیل عین بودن موهوبه در قابلیت رجوع از آن، هیچگونه تردیدی نباید داشت ؛ ولو به تصرف زوجه داده نشده یا انتقال رسمی واقع نشده باشد.

 

بطور کلی بخشیدن (بذل) مهریه به 3 صورت انجام می شود