بر اساس  شکایت فرزندان پسر مردی  که بیش از هجده سال سن دارند و دانشجو نیز میباشند متهم به ترک انفاق است پدر در دفاع از خود اعلام داشته که در زمان صغر سن فرزندان از مادر آنها جدا شده و در صورت جلسه طلاق که به ثبت نیز رسیده توافق کرده اند که حفاظت و سرپرستی فرزندان با مادر باشد و در مقابل منزل مسکونی اش را به مادر و فرزندان انتقال داده است (که این امر نیز محقق شده است) تا هرگونه دخل و تصرفی که بخواهند در آن انجام دهند و در نتیجه این جانب از پرداخت نفقه و حضانت و سرپرستی آنها معاف شده ام. حال پرسش این است که آیا فرزندان حق دریافت نفقه و به تبع آن شکایت و مطالبه نفقه علیه پدر خود را دارند؟ آیا توافق زوجین موجب سقوط حق نفقه فرزندان بر پدر می شود؟ آیا پدر مسؤولیت کیفری دارد؟

برای دریافت مشاوره تلفنی با وکیل پایه یک دادگستری کافی است از تلفن ثابت خود (با موبایل تماس نگیرید) بدون هیچ پیش شماره ایی با تلفن زیر تماس بفرمایید.

تماس از تلفن ثابت(بدون کد شهرستان بگیرید)  ۹۰۹۹۰۷۰۷۶۷    

هر گونه سوالی دارید می توانید با ۰۲۱۴۷۶۲۵۹ مطرح بفرمایید

در صورتی که فرزندان ندار باشند و نتوانند به وسیله اشتغال به شغلی وسایل معیشت خود را فراهم کنند و پدر نیز متمکن از دادن نفقه باشد به استناد مواد ۱۱۹۷، ۱۱۹۸، ۱۱۹۹ تحت قاون مدنی پدر، ملزم به انفاق است و چون پرداخت نفقه تکلیف قانونی پدر است و مادر نیز ولایتی بر فرزندان ندارد و در نتیجه تعهد پدر و مادر در صورت جلسه طلاق و این که فرزندان بعد از بلوغ نیز علی الفرض فضولی بودن، آن را تأیید نکرده اند نافذ نیست و پدر تکلیف به انفاق دارد و چون جهت تحقق بزه ترک انفاق لازم است که عنصر روانی و معنوی نیز احراز شود و در فرض مسئله عنصر روانی مفقود است، پدر را نمی توان از حیث کیفری قابل تعقیب دانست و توافق به عمل آمده بین پدر و مادر در زمان اجرای صیغه طلاق موجب اسقاط حق نفقه فرزندان نمی شود.