ریاست محترم دادگاه تجدیدنظر استان

با عرض سلام وادب، احتراماً در خصوص دادنامه به شماره  صادره از سوی شعبه چمستان که متضمن محکومیت موکل ، آقای معین به تحمل شش ماه حبس تعزیری بابت اتهام ترک انفاق نسبت به تجدید نظر خوانده ( همسر موکل) می باشد، بدین وسیله در فرجه مقرر قانونی مراتب اعتراض را نسبت به دادنامه مرقوم اعلام و به دلایل ذیل الذکر نقض دادنامه مارالذکر و  صدور حکم بر برائت موکل تحت تقاضاست:

شرح ماوقع:

 تجدید نظر خوانده خانم نسیبه ادعا دارد که موکل، نسبت به ایشان ترک انفاق نموده است، به عبارت دیگر نفقه ایشان را در ایام زندگی پرداخت ننموده است، این در حالی است که موکل ادعای شاکیه را قبول ندارد، موکل می گوید هیچگاه ترک انفاق ننموده و همیشه نفقه زوجه اش را پرداخت مینموده است و شاکیه خودش بلا دلیل منزل مشترک را ترک نموده و هیچ گونه ضرب و جرحی نسبت به ایشان ننموده است، برابر اظهارات موکل شاکیه در غیاب موکل فرزند مشترک سه ساله در خانه تنها گذاشته و به منزل پدری مراجعه نموده است، و موکل به محض اطلاع فوراً از ایشان درخواست نمود که به منزل مشترک مراجعه نماید ولی شاکیه از مراجعت به منزل مشترک خودداری نموده است، که موکل فوراً در تاریخ 12/5/95 طی اظهارنامه به شماره 181/95 اقدام به ارسال اظهارنامه برای ایشان( شاکیه) نموده است ولی علی رغم ابلاغ اظهارنامه به شاکیه به منزل مشترک مراجعه ننموده است که موکل به ناچار اقدام به طرح دادخواست حقوقی به خواسته تمکین تحت کلاسه 950541 در مورخه 20/6/95 نموده است که گواهی طرح دعوی تمکین تحت شماره مضبوط در پرونده تجدیدنظرخواسته میباشد.

ایرادات ماهوی:

1-ریاست شعبه رسیدگی کننده و مستشاران ارجمند، دو نفر از گواهان آقایان جواد و احمد به

آدرس صرف نظر از اینکه نامبردگان جزء بستگان نسبی و سببی تجدید نظر خوانده می باشد، گواهی ایشان موثر در مقام نمی باشد، چرا که هر دو نفر گواهان که در مرجع انتظامی مبادرت به ادای گواهی نمودهاند، ساکن روستای لاویج می باشند که با محل اقامت زندگی مشترک اطراف دعوی  بیش از 50 کیلومتر فاصله مسافتی دارند.صرف نظر از صحت و سقم اظهارات این دو نفر از گواهان، دادگاه محترم بدوی به استناد گواهی این دو نفر که در مرجع انتظامی مبادرت به ادای گواهی نموده اند، حکم بر محکومیت موکل صادر نموده اند، به عبارت دیگر دادگاه محترم بدوی در دادنامه تجدیدنظرخواسته به استناد شهادت شهودی که در مرجع انتظامی ادای گواهی نمودهاند مبادرت به صدور حکم به تحمل شش ماه حبس تعزیری نموده است در حالیکه مقنن در ماده 174قانون مجازت اسلامی یکی از ادله اثبات شکایت را شهادت شهود میداند و این دلیل، زمانی که نزد مقام قضایی ادا شده باشد، به عنوان یک دلیل و ادله اثبات دعوی کیفری محسوب میشود ولی دادگاه محترم بدوی علی رغم درخواست های کتبی اینجانب در فرآیند تحقیقات مقدماتی و رسیدگی که خواستار مواجهه حضوری گواهان با موکل شده است موافقت ننموده است لذا توجها به مراتب فوق استناد دادگاه به ادله ای بوده که طبق نصوص قانونی تحصیل نگردیده است چرا که احراز شرایط قانونی شهادت شهود با مقام قضایی می باشدکه این موضوع در مادتین 174 و 177 قانون موصوف تصریح گردیده است، لذا مورد از مصادیق بند الف ماده 433 قانون آیین دادرسی بوده و استناد دادگاه به شهادت شهود قانونی و از مصادیق عدم اعتبار ادله یا مدارک استنادی محسوب میگردد.

2-در خصوص استدلال دادگاه محترم بدوی در سطر چهارم دادنامه تجدیدنظرخواسته مبنی بر اینکه تا زمانی که حکم به نشوز زوجه صادر نگردیده زن مستحق نفقه نمیباشد، عرض کنم که مقنن در ماده 53 قانون حمایت خانواده شرط بزه ترک انفاق را با تمکین زوجه محقق میداند لذا با توجه به محتویات پرونده و گواهی طرح دادخواست به خواسته تمکین شماره در شعبه اول حقوقی و اظهارنامه ارسالی به شماره همگی مبین عدم تمکین زوجه( شاکی) به موکل می باشد لذا با امعان نظر به ماده 120 قانون مجازات اسلامی و ماده 4 قانون آیین دادرسی کیفری این استدلال دادگاه محترم بدوی دادنامه تجدیدنظرخواسته مخدوش و اساساًمحکوم به رد می باشد.

3-  ریاست محترم شعبه رسیدگی کننده و مستشاران ارجمند، اینجانب به وکالت تجدید نظرخواه در فرایند

تحقیقات مقدماتی و دادرسی مراتب فوق را از دادگاه محترم بخش خواستار شدهام که لوایح تقدیمی در ان برهه زمانی مضبوط در پرونده میباشد ولی دادگاه محترم بدوی علی رغم دفاعیات اینجانب مبادرت به صدور دادنامه تجدید نظرخواسته نموده است لهذا با عنایت به مراتب معروضه تقاضای رسیدگی دقیق و صدور حکم برائت موکل مورد استدعاست .