1-  مسائل حقوقی را به زبان عادی توضیح بدهیم، درست است که زبان حقوقی یک زبان فنی تخصصی است ولی این تخصص­گرایی، متن حقوقی را برای غیر حقوقی­ها غیر قابل فهم کرده است. پس باید یاد بگیریم که به لسان قوم (زبان عادی مردم) با آن­ها صحبت کنیم و به قول معروف –کلم الناس علی قدر عقولهم (با مردم به اندازه اندازه عقل آن­ها صحبت کنیم.) خیلی از وکلاء تازه­کار ارائه مشاوره به موکل را با ارائه کنفرانس حقوقی به استاد اشتباه می­گیرند، یادمان باشد با اصطلاحات سنگین و جزئیات زیاد و مقدماتی که ارتباط چندانی به اصل قضیه ندارد، موکل که از مشکل خود متأثر است را گیج و آشفته نکنیم.

2- راه­حل حقوقی خود را و وضعیت حقوقی موکل را طوری توجیح کنیم که برای موکل جا بیافتد چرا که دید قانونی با دید عرفی افراد غیرحقوقی متفاوت است، و نزدیک کردن این دو دید مهارت حرفه­ای است.

3- وقتی چند راه­حل متفاوت برای یک مسأله وجود دارد این وظیفه شماست که موکل را در جهت تعیین راه­حل صحیح یاری رسانید و انواع راه­حل با تمام آثار و نتایج آن را تشریح کنید. کلیه هزینه­ها، ریسکها و سودهای احتمالی را تا حد ممکن حساب کرده و مطمئن شوید که موکل متوجه آنها شده است.

4- هرگز وعده­ای ندهید که تحقق آن بعدا غیرممکن باشد.

موکل تصمیم گیرنده­ نهایی است چرا که آثار تمامی اقدامات به خود او برمی­گردد. توضیح هزینه­های دعوا و حق ­الوکاله نه تنها اجرای یک وظیفه حرفه­ای است (که به موجب مادۀ 32 و 35 قانون وکالت 1315 پیش­بینی شده) بلکه مانع می­شود تخلف انتظامی یا جرم مندرج در ماده 34 قانون وکالت محقق شود، و در واقع تصریح و مکتوب کردن حق الوکاله و هزینه­های آن نوعی پیشگیری از تخلف مندرج در مادۀ 34 قانون وکالت است.

5- برای وکلاء تازه­کار بعضا تشخیص موضوع حقوقی مشکل است و صرف معلومات دانشگاهی برای پیدا کردن راه­حلهای تجربی حقوقی آنها را یاری نمی­کند بنابراین بهتر است ارائه هر مشاوره را به وقتی موکول کنند که پس از مطالعه قوانین، تسلط لازم جهت ارائه مشاوره را پیدا کنند.

6- در مواقع ضروری که موکل اصرار به اخذ مشاوره دارد اما شما هنوز آمادگی کامل ارائه مشاوره را ندارید بهتر است ازباب ضرورت، مشاوره­ای اجمالی در خصوص قسمتهایی از مساله که مطالعه کردید را ارائه نمایید. اما حتما به موکل گوشزد نمایید که ارائه مشاوره قطعی تا تکمیل تحقیقات ناممکن است