ریاست محترم شعبه دوم دادگاه خانواده شهرستان ......
با عرض سلام و ادب، احتراما در خصوص پرونده به کلاسه...........مطروحه درآن شعبه محترم، مطالب ذیل را جهت دفاع از حقوق موکل در راستای الزام به تمکین خوانده خانم ............... به استحضار عالی می‌رساند:
شرح ماوقع:
موکل در سال ............با خوانده عقد دایم نموده که حاصل این ازدواج دو دختر ١٣ و٨ ساله میباشد در طی این چند سال همواره سعی بر این داشته که زندگی آرام و بی دغدغه ای را برای همسر و فرزندانش فراهم نماید متاسفانه خوانده محترم بدون دلیل موجه قانونی و برخلاف مواد ۱۳۰۳ و ۱۳۰۴ قانون مدنی، به بهانه‌های واهی و تحت تاثیر افراد خانواده اش اقدام به ترک منزل مشترک نموده و هر بار با وساطت ریش سفیدان و اقوام،که در صورت دستور آن مقام، همگی حاضر به ادای شهادت در محضر دادگاه هستند؛زوجه را به منزل باز گرداندند، لذا این مهم مسبوق به سابقه می باشد و مکرر تکرار شده است تا جایی که زوجه در اقدام اخیر خود در مورخه............بدون هیچ دلیل موجه قانونی ترک منزل نموده  که اینبار با پیگیری موکل حاضر به برگشت زندگی مشترک نبودند که هر بار به بهانه های مختلف از این تکلیف سرباز زده اند ( دادنامه تمکین سابق پیوست میباشد)و به خاطر همین موضوع مجددا، موکل دادخواست تمکین مطرح نمودند و خوانده محترم طبق راهنمایی ناصحیح و صرفا جهت فرار از قانون به منزل مشترک بازگشتند کمااینکه این مورد طی دادنامه پیوست سابق تکرار شده است و همچنین زوجه شکایت های واهی، طی سو ظنی که به زوج داشتند علیه ایشان مطرح نمودند ولی از آنجایی که می‌دانستند شکایت واهی هست در پرونده ها اعلام رضایت نمودند( مراتب پیوست میباشد)
و در رد اظهارات وکیل خوانده محترم باید به عرض برسانم که هم اکنون با استعلام از سامانه ثنا مشخص می شود که خوانده محترم بعد از حدود ١۶ سال زندگی مشترک آدرس و اقامتگاه شان،منزل شوهر نیست بلکه به آدرس................................................ می‌باشد کمااینکه
موکل وهمسرشان از بدو زندگی مشترک تا کنون در منزل پدری موکل که منزلی مجزا و متعارف و در شأن زوجه می باشد ( ...................... )زندگی می کردند،همانطور که پیشتر نیز گفته شد خوانده محترم در اردیبهشت ١۴٠١بدون هیچ دلیلی اقدام به ترک منزل نموده و این درحالی است که همانطور مستحضر هستید، مستنداً به ماده ۱۱۰۸ قانون مدنی هرگاه زن بدون مانع مشروع از ایفای وظایف زوجیت امتناع کند،مستحق نفقه نخواهد بود و با وجود نشوز زوجه و عدم استحقاق ایشان نسبت به نفقه موکل اقدام به پرداخت نفقه ایشان نموده اند لیکن علیرغم شکایت های واهی از سوی زوجه که خود نشان از عدم تمایل نامبرده به زندگی با موکل است، موکل مسکن،تمامی اسباب و وسایل متعارف و اثاث البیت در شان زوجه را تهیه و منزل مشترک را آماده جهت بازگشت زوجه نموده اند
و از آنجایی که زن و مرد بعد از عقد نکاح تکالیفی قانونی و شرعی در قبال یکدیگر دارند و یکی از موارد مبحث تمکین زوجه میباشد و با توجه به اینکه تمکین شامل دو نوع (تمکین عام و تمکین خاص )است و در صورتی که زن در امور کلی زندگی مشترک و یا روابط زناشویی از همسر خود تمکین نکند ، در اصطلاح فقهی و حقوقی به وی زن ناشزه گفته می شود و در واقع زن باید زمینه بر طرف کردن همه نیازهای متعارف و ممکن برای زناشویی را فراهم کند
و در صورتی که زن عذر شرعی نداشته باشد و از ارتباط جنسی با همسرش پرهیز کند ، روایاتی وجود دارد که حاکی از آن است که  این عدم تمکین زن از شوهرش می تواند گناه باشد.  پیامبر صلی الله علیه وسلم در همین مورد حدیثی دارد که می فرمایند: "والذی نفسی بیده، ما من رجل یدعوا امراته الی فراشه فتابی علیه الا کان الذی فی السماء ساخطا علیها حتی یرضی عنها" یعنی: "قسم به کسی که جان من در دست اوست اگر مردی همسرش را به بسترش فراخواند و او امتناع ورزد، خداوندی که در آسمان است بر او خشمگین می‌شود تا زمانیکه مرد راضی شود."

روایت دیگری از پیامبر صلی الله علیه وسلم در این زمینه وجود دارد که می فرمایند: "اذا دعا الرجل امراته الی فراشه فابت فبات غضبان علیها لعنتها الملائکه حتی تصبح" که ترجمه آن عبارت است از "هرگاه مرد، زنش را به بستر خود فرابخواند و زن به بستر شوهرش نرود و مرد، شب را در حال خشم (و نارضايتی) از همسرش سپری کند، ملائکه آن زن را تا صبح لعنت می کنند."
و توجه قاضی محترم را به این نکته مهم جلب مینماید  همانطور که گفته شد،در ۶ ماه اخیر ، خوانده محترم ٢ مرتبه اقدام به ترک منزل و رها کردن فرزندان و زوج ،تا کنون نموده، واز آنجاییکه اختلاف فی ما بین زوجین ،صرفا عدم رابطه زناشویی می‌باشد و خانواده زوجین مطلع هستند و به تشخیص دادگاه محترم حاضر به ادای شهادت میباشند
علی هذا با توجه به موارد معنونه و عشق و علاقه واقعی موکل به زوجه تقاضای صدور حکم به شرح ستون خواسته را دارم
تجدید احترام