در دعوی تقاضای اجرت المثل زندگی مشترک، اصل عدم تبرع زوجه در انجام کارهای خارج از وظایف زوجه است.

نکاح - اجرت المثل - اصل عدم تبرع - زندگی مشترک

مستندات: ماده ۳۳۶ قانون مدنی

دادنامه: ۹۱۰۹۹۷۰۲۲۴۷۰۲۳۱۳ مورخ: ۲۹/۱۱/۱۳۹۱

رأی دادگاه  بدوی در خصوص اصل عدم تبرع در کارهای انجام گرفته توسط زوجه

در خصوص دعوی خانم ز.ز. فرزند ج. با وکالت آقای ف.ح. و خانم ر.الف، به طرفیت آقای م.ح. فرزند م. به خواسته صدور حکم مبنی بر تعیین و مطالبه اجرت المثل ۱۲ سال زندگی مشترک با جلب نظر کارشناس با احتساب هزینه و خسارات دادرسی و کارشناسی مقوم به ۰۰۰/۰۰۰/۵۱ ریال. دادگاه با ملاحظه محتویات پرونده ضمن احراز رابطه زوجیت اصحاب دعوی، حسب دلالت مندرجات سند نکاحيه پیوست پرونده به شماره ترتیب ۱۳۵ مورخ ۲۱/۶/۱۳۷۹ دفتر ازدواج شماره .... تهران نظر به این که زندگی زناشویی اغلب با محبت وحسن نیت توأم بوده و زوجه امور زندگی زناشویی را بدون قصد مطالبه اجرت و با قصد تبرع انجام می‌دهد، لذا اجرت المثلی به آن تعلق نمی‌گیرد، مگر این که خلاف آن ثابت گردد و هر چند وکیل زوجه در جلسه دادرسی مورخ ۱۸/۰۴/۹۱ صراحتاً اظهار نموده زوجه بدون قصد تبرع کارهای منزل را انجام داده است، لیکن دلیل و مدرک محکمه پسندی جهت اثبات ادعای موكله خود و با دستور زوج در این رابطه به دادگاه ارائه ننموده است بنا به مراتب فوق، دادگاه دعوی خواهان را غیر ثابت تشخیص و مستند به تبصره ماده واحده قانون الحاق یک تبصره به ماده ۳۳۶ قانون مدنی مصوب ۱۳۸۵ مجمع تشخیص مصلحت نظام و ماده ۱۲۵۷ قانون مدنی حکم بر بیحقی خواهان صادر و اعلام می‌نماید. رأی صادره ظرف مهلت بیست روز پس از ابلاغ قابل تجدیدنظر در مراجع تجدیدنظر استان تهران می‌باشد.

رأی دادگاه تجدید نظر در خصوص اصل عدم تبرع در کارهای انجام گرفته توسط زوجه

در خصوص تجدیدنظرخواهی خانم ر.ز با وکالت آقای ف.ح. و خانم ر.الف، نسبت به دادنامه شماره ۷۱۰- ۲۵/۴/۹۱ صادره از شعبه ۲۸۲ دادگاه خانواده تهران که بر رد درخواست مطالبه اجرت المثل سنوات زندگی مشترک اشعار دارد، به نظر وارد است، زیرا اولاً، تقدیم دادخواست دائر بر مطالبه اجرت المثل به طور ضمنی بیانگر عدم قصد تبرعی بودن کارهای انجام گرفته توسط زوجه که از وظایف شرعی و قانونی وی نیز نبوده می‌باشد و نظر به این که مطابق مدلول صریح ماده ۳۳۶ قانون مدنی که مقرر می‌دارد: هرگاه کسی بر حسب امر دیگری اقدام به عمل نماید که عرفا برای آن عمل اجرتی بوده و با آن شخص عادتا مهیای آن عمل باشد مستحق اجرت عمل خواهد بود، مگر اینکه معلوم شود که قصد تبرع داشته است زوجه با تقدیم درخواست اراده خود را مبنی بر آمادگی خود جهت دریافت اجرت المثل ابراز نموده است. بنابراین زوجه نیازی به اثبات عدم تبرعی بودن کارهای خارج از وظیفه خود ندارد و این که انجام امور خانه الزاما در تمام موارد بر اساس توافقات زندگی مشترک انجام نمی‌پذیرد و مواردی است که زوجه علاقه ای به انجام آن ندارد و لیکن بر اساس امر همسر خود اقدام می‌نماید. از آن جا که کارشناس منتخب دادگاه میزان اجرت المثل زندگی مشترک را مبلغ هشت میلیون و سیصد و ده هزار تومان تعیین نموده است و نظریه کارشناس با اوضاع و احوال مسلم قضیه مغایرتی ندارد، لذا دادگاه میزان اجرت المثل را مبلغ هشت میلیون و سیصد و ده هزار تومان [تعیین و] تجدیدنظرخواه را ملزم به پرداخت آن می‌نماید. این رأي قطعی است.