صرف ثبت علامت تجاری در یکی از کشورهای عضو کنوانسیون پاریس، مالک علامت را از حمایت قانونی در سایر کشورهای عضو بهره مند نخواهد ساخت. 

حقوق مالکیت معنوی - علامت تجاری - ابطال - حق اولویت - کنوانسیون پاریس

مستندات مواد ۴ و ۶ کنوانسیون پاریس - مواد ۹ (بند ب) و ۳۶ قانون ثبت اختراعات طرح‌های صنعتی و علائم تجاری

دادنامه: ۹۱۰۹۹۷۰۲۲۱۲۰۱۶۰۲ مورخ: ۲۵/۱۱/۱۳۹۱

رأی دادگاه بدوی در خصوص عدم حمایت از ثبت علامت تجاری به صرف ثبت کشور خارجی 

در خصوص دعوی آقای و.ط، به وكالت از شرکت گ. اینک به طرفیت شرکت تضامنی م.ح. و شركاء با وکالت آقای الف.ک. مبنی بر ابطال ثبت علامت تجارتی به شماره ... و كلمه ... به صورت فانتزی. به این خلاصه که وکیل خواهان به شرح دادخواست توضیح داده است شرکت موکل از جمله شرکت‌های معروف جهان و تولید کننده انواع مختلف پوشاک و مواد آرایشی و بهداشتی است که محصولات خود را با علامت تجارتی ... در بسیاری از کشورهای جهان عرضه می‌نماید و در این زمینه از شهرت و معروفیت فراوانی برخوردار است و این علامت را در حدود یکصد کشور جهان از جمله کشورهای عضو کنوانسیون پاریس به ثبت رسانده است و به موجب اظهارنامه ... مورخ ۱۵/۱۰/۸۸، تقاضای ثبت آن را در ایران نموده، اما اداره ثبت علائم تجاری به استناد ثبت علامت تجارتی خوانده، از پذیرش درخواست خودداری نموده است. على هذا به جهت ثبت عین علامت موکل و اینکه اقدام خوانده در ثبت مؤخر آن از مصادیق رقابت غیر عادلانه است و استفاده از عین علامت موكل موجب فریب و گمراهی مصرف کنندگان خواهد شد، درخواست صدور رأی به شرح خواسته را دارد. وکیل خوانده اجمالا به شرح لایحه ی تقدیمی در مقام دفاع بیان داشته علامت خواهان در ایران ثبت نشده و از حق تقدم موضوع بند ج ماده ۴ کنوانسیون پاریس استفاده نکرده و علامت موکل زودتر از تاریخ اظهارنامه‌ی خواهان به ثبت رسیده و مدارکی دال بر سابقه استفاده مستمر در ایران ارائه نشده است؛ لذا درخواست رد دعوی را نموده است. علیهذا دادگاه با توجه به ثبت مقدم علامت متنازع فیه در کشورهای عضو کنوانسیون پاریس، حسب مدارک ابرازی و نظر به اینکه به موجب مواد ۲ و ۶ خامس کنوانسیون پاریس مالک علامت ثبت شده در هر یک از کشورهای عضو کنوانسیون از حمایت قانونی در سایر کشورهای عضو برخوردار است و حق تقدم مقرر در ماده ۴ کنوانسیون در مرحله اظهارنامه و قبل از ثبت علامت است. بدیهی است در صورت ثبت علامت و استفاده از آن، مالک علامت ثبت شده در استفاده از علامت و ثبت آن در سایر کشورها دارای حق اولویت است و از طرفی ثبت مؤخر عین علامت خواهان و برای همان محصولات از مصادیق رقابت نامشروع ممنوع شده مقرر در ماده ۱۰ مکرر کنوانسیون پاریس است که این مقررات برای تمامی کشورهای عضو لازم الاتباع است و در کشور جمهوری اسلامی ایران هم با توجه به الحاق به کنوانسیون در سال ۱۳۳۷ این مقررات لازم الرعایه می‌باشد و نظر به اینکه علامت متنازع فیه عین اسم تجاری خواهان هم می‌باشد که به موجب ماده ۸ کنوانسیون پاریس حتی بدون ثبت هم قابل حمایت است و از طرفی به موجب ماده ۴۷ قانون ثبت اختراعات طرح‌های صنعتی و علائم تجاری هر گونه استفاده از نام تجاری که عرفا باعث فریب عموم شود، غیر قانونی است. بنابراین ضمن رد مدافعات غیر مؤثر وکیل خوانده دعوی، خواهان را وارد و ثابت تشخیص داده، مستند به مواد ۳۲، ۴۰، ۴۱ و ۴۷ از قانون اخیرالذکر و مواد ۲، ۶، ۸، ۱۰ مکرر کنوانسیون پاریس، با لحاظ ماده ۹ قانون مدنی، حکم به ابطال ثبت علامت تجاری خوانده صادر و اعلام می‌گردد. رأی صادره حضوری و ظرف مهلت بیست روز پس از ابلاغ قابل تجدیدنظرخواهی در محاکم تجدیدنظر تهران می‌باشد.

رأی دادگاه تجدید نظر در خصوص عدم حمایت از ثبت علامت تجاری به صرف ثبت کشور خارجی 

شرکت تضامنی م.ح. و شرکا با مسئولیت محدود با وکالت آقایان ح، م.ب. به طرفیت شرکت گ. با وکالت آقای و.ط. نسبت به دادنامه شماره ۸۹۳- ۱۸/۱۰/۹۰ شعبه ۳ دادگاه عمومی حقوقی تهران، تجدیدنظرخواهی کرده است. براساس دادنامه موصوف، دعوی شرکت تجدید نظر خوانده مبنی بر ابطال ثبت علامت تجاری به شماره ... – ۸/۵/۸۷ و كلمه ... به صورت فارسی اجمالا با این استدلال که علامت ... از سوی تجدیدنظرخوانده در تعدادی از کشورهای عضو کنوانسیون پاریس ثبت شده، فلذا در کشور ایران نیز از حمایت قانونی برخوردار است و اینکه اقدام تجدیدنظرخواه در ثبت علامت مذکور برای همان محصولات از مصادیق رقابت نامشروع تلقی می‌گردد؛ مضافأ به اینکه علامت متنازع فیه عین اسم تجاری تجدیدنظرخوانده می‌باشد، مورد پذیرش قرار گرفته، حکم به ابطال ثبت علامت تجاری تجدیدنظرخواه صادر شده است. اینک با بررسی محتویات و مستندات پرونده و مطالعه لوایح ابرازی وکلای طرفین، او، بر خلاف استنباط و استدلال دادگاه بدوی صرف ثبت علامت تجاری در یکی از کشورهای عضو کنوانسیون پاریس، مالک علامت را از حمایت قانونی در سایر کشورهای عضو بهره مند نخواهد ساخت؛ بلکه مطابق مفاد مواد ۶ و ۴ خامس کنوانسیون پاریس و مواد ۹ (بند ب) و ۳۶ قانون ثبت اختراعات طرح‌های صنعتی و علائم تجاری، تسلیم کننده درخواست ثبت علامت تجاری از حق تقدم شش ماهه برای ثبت عین علامت در سایر کشورهای عضو برخوردار خواهد بود. ثانیاً: چون تجدیدنظرخوانده مدعی مالکیت نسبت به علامت مبحوث عنه شده، لیکن علامت مذکور را در ایران به ثبت نرسانیده، با وحدت ملاک از ماده ۱۲۵ آیین نامه اجرای قانون ثبت اختراعات طرح‌های صنعتی و علائم تجاری مصوب ۱۳۸۷، مکلف بوده همزمان با طرح دعوی ابطال، برای علامت خود مطابق قانون و آیین نامه مذکور تقاضای ثبت نموده و گواهی آن را به دادگاه تقدیم و اداره ثبت علائم تجاری نیز مکلف به دریافت درخواست بوده است، زیرا در وضعیت موجود حتی پذیرش خواسته تجدیدنظر خوانده و ابطال علامت تجدیدنظرخواه مانع ثبت آن علامت ازسوی ثالث در اداره ثبت علایم تجاری نخواهد بود بنا به مراتب مذکور چون تجدیدنظرخوانده به تکلیف قانونی خود به شرح مذکور عمل نکرده، دعوی در وضعیت فعلی قابل استماع و پذیرش نمی‌باشد. فلذا به تجویز ماده ۳۵۸ قانون آیین دادرسی مدنی، ضمن پذیرش اعتراض، دادنامه تجدیدنظرخواسته که در مخالفت با موازین قانونی صادر شده نقض می‌گردد. آن گاه باتوجه به استدلال اشاره شده و به استناد ماده ۲ قانون مرقوم، قرار عدم استماع دعوی بدوی صادر و اعلام می‌گردد. این رأى قطعی است.