دعوی الزام به پرداخت خسارت عدم انجام تعهد قراردادی از سوی متعهدله، زمانی امکان پذیر است که متعهدله نیز به تعهدات خود مطابق قرارداد عمل کرده باشد.

قرارداد - خسارت عدم انجام تعهد - حق حبس

دادنامه: ۱۳۲۴ ۹۱۰۹۹۷۰۲۲۰۸۰ مورخ: ۰۳/۱۱/۱۳۹۱

رأی دادگاه بدوی

در خصوص دعوی آقای ب.ز، با وکالت آقای ع. ب. به طرفیت آقای ع. ک. به خواسته ایفای تعهدات قرارداد مورخ ۲۷/۱۲/۸۶ مبنی بر احداث و تکمیل ملک پلاک ثبتی ... و تحویل ملک طبق قرارداد و پرداخت خسارت از تاریخ ۱/۱/۸۹ لغایت زمان اجرا مبلغ روزانه پنجاه هزار تومان، به انضمام خسارات دادرسی که وکیل خواهان در دادخواست تقدیمی توضیح داده است طبق قرارداد ۲۷/۱۲/۸۶، خوانده مکلف شده است از تاریخ تحویل ملک ظرف مدت یک سال و نیم نسبت به احداث پنج طبقه دو واحدی اقدام نماید و علی رغم تحویل ساختمان در تاریخ ۳۰/۳/۸۷، خوانده به تعهدات خویش اقدام ننموده است. دادگاه با تعیین وقت رسیدگی و دعوت طرفین و استماع اظهارات خوانده و وکیل خواهان و ارجاع موضوع به کارشناس نظر به اینکه حسب گزارش هیأت سه نفره کارشناسان، هزینه تکمیل نواقص دو واحد مسکونی، سهم خواهان به مبلغ ۰۰۰/۰۰۰/۵۲ ریال (به استثناء آسانسور) و جريمه تأخیر در تحویل تا ۲۰/۸/۹۰ مبلغ ۰۰۰/۰۰۰/۲۱۰ ریال احتساب گردیده و اعتراض خوانده نسبت به آن فاقد مبنا و دلیل است و مباینتی با اوضاع و احوال موجود ندارد. بنابراین دادگاه با استناد به مواد ۱۰، ۲۱۹، ۲۲۷ و ۲۳۰ قانون مدنی و مواد ۱۹۸، ۵۱۵ و ۵۱۹ قانون آیین دادرسی مدنی، خوانده را به پرداخت مبلغ ۰۰۰/۰۰۰/۵۲ ریال بابت تکمیل نواقص (به استثناء آسانسور) و مبلغ ۰۰۰/۰۰۰/۲۱۰ ریال بابت خسارت تأخیر در تحویل (موضوع ماده ۸ قرارداد) تا تاریخ ۲۰/۸/۹۰ و مبلغ ۰۰۰/۲۴۰/۷ ریال بابت هزینه دادرسی و دستمزد کارشناس و همچنین پرداخت حق الوکاله وکیل طبق تعرفه قانونی در حق خواهان محکوم می‌نماید. رأی دادگاه حضوری و ظرف بیست روز پس از ابلاغ قابل تجدیدنظرخواهی در دادگاه‌های تجدیدنظر استان تهران است.

رأی دادگاه تجدید نظر

دادنامه تجدیدنظرخواسته به شماره ۰۰۱۷۴ مورخ ۱۷/۳/۹۱ صادره از شعبه ۸۸ دادگاه عمومی حقوقی تهران در آن قسمت که به صدور حکم بر محکومیت خوانده به پرداخت مبلغ ۰۰۰/۰۰۰/۵۲ ریال بابت تکمیل نواقص (به استثناء آسانسور) و مبلغ ۰۰۰/۰۰۰/۲۱۰ ریال بابت خسارت تأخیر در تحویل تا تاریخ ۲۰/۸/۹۰ و خسارت دادرسی آن اشعار دارد، متضمن جهت موجه در نقض است و اعتراض به شرح اوراق و محتویات پرونده و لایحه تجدیدنظرخواهی، وارد می‌باشد؛ زیرا اولاً: مبلغ پنجاه و دو میلیون ریال بابت تکمیل نواقص جزء خواسته خواهان نبوده و چنین خواسته ای هم قابل اجابت نیست و خواهان باید ابتدا الزام طرف مقابل را به انجام تعهد درخواست نماید؛ ثانية: الزام به پرداخت خسارت قراردادی، زمانی امکان پذیر است که طرفین به تعهدات خود مطابق قرارداد عمل نمایند و با توجه به تعهدات متقابل طرفين، الزام یک طرف به پرداخت خسارت در حالی که طرف دیگر به تعهدات خود عمل نکرده است، توجیه قانونی ندارد و خواهان پرداخت‌های به موقع و کامل نداشته، بنابراین دادگاه تجدیدنظرخواهی را وارد تشخیص به استناد ماده ۳۵ قانون آیین دادرسی دادگاه‌های عمومی و انقلاب در امور مدنی، رای دادگاه بدوی را نقض و حکم بر بطلان دعوا صادر می‌نماید و در مورد تجدیدنظرخواهی آقای ع. ک. با وکالت آقای ح.م، به طرفیت آقای ب.ز. با وکالت آقای ع.ب. نسبت به دادنامه شماره ۰۰۲۰۴ مورخ ۱/۷/۹۱ صادره از شعبه ۸۸ دادگاه عمومی حقوقی تهران که به صدور حکم بر تحویل ملک طبق قرارداد اشعار دارد، مطابق موازین قانونی و مدارک ابرازی و محتویات پرونده می‌باشد و مقاد لایحه تجدیدنظرخواه نیز به نحوی نیست که خدشه‌ای بر آن وارد سازد و یا موجب بی اعتباری آن شود. بنابراین دادگاه ادعای تجدیدنظرخواه را غير موجه تشخیص به استناد ماده ۳۵۸ قانون یادشده، دادنامه تجدیدنظرخواسته را تأیید می‌نماید. رأی دادگاه قطعی است.