صرف یک فقره ضرب و جرح نمی‌تواند موجبات بیم و خوف ضرر جانی برای زوجه را جهت عدم تمکین فراهم سازد. ولی در صورتی که دادگاه کیفری، حکم به محکومیت زوج به علت ترک انفاق صادر کرده باشد، دادگاه حقوقی نمی‌تواند در مغایرت با آن حکم به الزام به تمکین زوجه صادر نماید.

نکاح - ترک انفاق - تمکین - عسر و حرج - تبعیت دادگاه حقوقی از احکام دادگاه کیفری

مستندات: ماده ۱۱۰۲ و ۱۱۱۴ قانون مدنی

رای دادگاه بدوی در خصوص چگونگی تبعیت دادگاه حقوقی از رأی کیفری در دعوی تمکین

در خصوص دادخواست ر.م. فرزند غ. با وکالت ش.ن، به طرفیت م.ر، فرزند م. به خواسته تمکین با عنایت به محتویات پرونده و کپی سند نکاحيه، وجود علقه زوجیت دائم في مابین طرفین به سبب عقد نکاح دائم محرز و مسلم می‌باشد. در مورد خواسته، با توجه به اظهارات وکیل خواهان و اظهارات خوانده و مدارک پیوست پرونده به استناد ماده ۱۱۰۲ قانون مدنی به محض وقوع عقد و استقرار رابطه زوجیت، حقوق و تکالیف زوجین در برابر یکدیگر قرار می‌گیرد. از جمله تکلیف زوجه تمکین از زوج و حضور در منزلی است که شوهر تهیه و تعیین می‌نماید؛ الا اینکه به موجب شروط ضمن العقد، حق تعیین محل سکونت به زوجه داده شده با حضور در منزل مشترک زناشویی توأم با خوف و ضرر جسمانی و مالی یا شرافتی باشد که خوانده با حضور در دادگاه دلیل و بينه کانی که موجب عدم تمکین وی از خواهان باشد، به دادگاه ارائه نکرده و صرف یک دادنامه کیفری بر فرض ثبوت، دلیل بر این نیست که زوجه از زوج تمکین نکند. لذا دادگاه با توجه به مراتب فوق، دعوی خواهان را با وکالت وکیل، محمول بر صحت تلقی، به استناد ماده ۱۱۰۲ و ۱۱۱۴ قانون مدنی حکم به الزام خوانده به تمکین از زوج و ایفاء وظایف خانوادگی صادر و اعلام می‌نماید. رأی صادره حضوری محسوب و به استناد مواد ۳۳۰، ۳۳۴ و ۳۳۶ قانون آیین دادرسی مدنی ظرف مدت بیست روز پس از ابلاغ قابل تجدیدنظر در محاکم محترم تجدیدنظر استان تهران می‌باشد.

رأی دادگاه تجدید نظر در خصوص چگونگی تبعیت دادگاه حقوقی از رأی کیفری در دعوی تمکین

تجدیدنظرخواهی خانم م.ر. از دادنامه شماره ۹۱۰۰۸۳۸ مورخه ۲۸/۵/۹۱ شعبه محترم ۲۶۸ دادگاه خانواده تهران که به موجب آن دعوی مطروحه از ناحیه تجدیدنظرخوانده آقای رم. به طرفیت تجدیدنظرخواه به خواسته الزام به تمکین در پرونده کلاسه ۹۱۰۰۵۲۱ حکم به تمکین زوجه تصدیر گردیده، وارد است. چرا که به موجب دادنامه شماره ۹۱۰۰۵۵۷ مورخه ۷/۵/۱۳۹۱ شعبه محترم ۱۰۵۳ دادگاه جزایی تهران، زوج از بابت ایراد ضرب و جرح عمدی و ترک انفاق محکوم گردیده است. هرچند که دادگاه محترم بدوی صرف ایراد ضرب را مناط اعتبار جهت عدم تأمین جانی زوجه تشخیص نداده اند و از این بابت استدلالشان در این باب که صرف یک فقره ضرب و جرح نمی‌تواند موجبات بیم و خوف ضرر جانی برای زوجه را فراهم سازد، پذیرفته است. اما با در نظر گرفتن اینکه از لحاظ کیفری، زوج به ترک انفاق نیز محکوم شده، الزام به تمکین زوجه با دادنامه مذکور به لحاظ تقدم محکومیت کیفری و تأثیر آن در احکام حقوقی در مباینت کامل قرار گرفته است و اساساً زوج در مقابل مطالب مطروحه از ناحیه زوجه در این باب مطلبی را در جلسه دادگاه یا لوایح تقدیمی اظهار ننموده است. لذا با وارد دانستن اعتراض معترض، مستند به صدر ماده ۳۵۸ قانون آیین دادرسی دادگاه‌های عمومی و انقلاب مصوب ۲۱/۱/۱۳۷۹ در امور مدنی، ضمن نقض دادنامه معترض عنه، حکم به رد دعوی صادر و اعلام می‌گردد. رأی صادره مطابق ماده ۳۶۵ از همان قانون قطعی است.