این‌که کدام یک از انواع مؤسسات یا شرکت‌های تجاری برای کسب‌وکار مناسب‌تر است پاسخ مشخصی ندارد با توجه به نوع و میزان فعالیت و ارتباط شرکت با اشخاص ثالث و اهداف شرکا از تاسیس شرکت پاسخ این سؤال متفاوت است ولی برای بدست آوردن یک معیار کلی و سپس انتخاب بهترین نوع شرکت برای راه‌اندازی یک کسب‌وکار باید نکات و ویژگی های مختلفی را در نظر گرفت که در اینجا به اختصار به شرح این ویژگی ها میپردازیم.
ویژگی اول:
 محدود بودن مسئولیت شرکا:
 اشخاص حقوقی از حیث میزان و محدوده مسئولیت شرکا دو دسته هستند،
 یک شخص حقوقی با مسئولیت محدود و دوم شخص حقوقی با مسئولیت نامحدود.
بیشتر مؤسسات و شرکت‌های ثبت‌شده در اداره ثبت شرکت‌ها در دسته اول یعنی مسئولیت محدود قرار می‌گیرند.
از آنجا که یکی از مزایای تاسیس شرکت مصون ماندن اموال شریک از توقیف دربرابر طلبکاران آن شرکت است همین مزیت سبب شده،
 که معمولاً اشخاص به‌دنبال تاسیس شرکتی هستند که در واقع در برابر دیون آن مسئولیت نداشته باشند.
به‌همین‌علت باید برای توجه به این ویژگی از میان مؤسسه غیر تجاری و چهار شرکت با مسئولیت محدود و سهامی خاص سهامی عام و تعاونی دست به انتخاب بزنیم،
 و سایر شرکت‌های تجاری را رها کنیم.
 پس‌از اعمال معیار و ویژگی اول گزینه‌های دیگری نیز برای انتخاب باید مدنظر قرار گیرد.
 ویژگی دوم:
 سهولت تاسیس:
 در عمل به‌ترتیب تأسیس مؤسسه غیر تجاری،
 شرکت با مسئولیت محدود و شرکت سهامی خاص از همه قالب های دیگر راحت‌تر بوده و تشریفات کمتری دارد.
 ولی در مقابل تاسیس شرکت تعاونی مستلزم اخذ اجازه و مجوز از اداره تعاون و وجود تعداد شریک بالاتری است. تاسیس شرکت سهامی عام نیز باید با اجازه از سازمان بورس و طی تشریفات و روال پذیره‌نویسی باشد.
 به‌همین دلیل این دو قالب اخیر برای راه‌اندازی یک کسب‌وکار به‌خصوص کسب‌وکار های استارت اپی با استقبال چندانی مواجه نمی‌شود.
اگرچه ممکن است مؤسسین در برنامه بلندمدت خود قصد ورود به بورس را داشته باشند که دراین‌صورت ابتدا باید،  شرکت سهامی خاص ثبت نموده و سپس به شرکت سهامی عام تبدیل شوند.
 البته با رعایت قوانین و ضوابط مخصوص به این کار.
ویژگی سوم :
سهولت اداره:
 با توجه به این‌که مؤسسه غیرتجاری و شرکت‌های با مسئولیت محدود الزامات قانونی کمتری دارند اداره و مدیریت آن‌ها آسان‌تر است و بیشتر تابع اراده مؤسسین و شرکاء است.
 درحالی‌که شرکتی مانند شرکت سهامی خاص هم الزامات قانونی بیشتری دارد و هم به‌دنبال تضمین حقوق اشخاص ثالث است و طبعا نزد فعالان بازار اعتبار بالاتری برخوردار است،
 اما اگر صرفاً سهولت اداره مدنظر باشد شرکت سهامی خاص قالب مناسبی نیست.
 در جمع‌بندی اگر موضوع کسب‌وکار عملیات تجاری نیست مانند فعالیت‌های آموزشی هنری فرهنگی ثبت مؤسسه غیرتجاری مناسب‌ترین قالب است،
 زیرا ضمن تناسب نام آن با این‌گونه فعالیت‌ها،
این قالب شرکت،
 الزامات حقوقی کمتری دارد و به‌سادگی قابل ثبت است و اداره‌کردن آن نیز آسان‌تر است.
اما اگر موضوع فعالیت تجاری است و یا به‌طور مثال شرکت جنبه خانوادگی دارد،
 شرکت با مسئولیت محدود قالب مناسبی برای این هدف است.
 در پایان اگر شرکا قصد توسعه فعالیت خویش را دارند و به‌طور مثال می‌خواهند از تسهیلات بانکی استفاده کنند و یا سرمایه‌گذار جذب کنند بهترین قالب شرکت سهامی خاص است.