نمونه لایحه تجدیدنظرخواهی در خصوص اعسار و تقسیط محکوم به

باسمه تعالی

ریاست محترم محاکم عمومی حقوقی شهرستان .............

سلام علیکم؛

احتراما به استحضار می رساند:

اینجانب ...................... فرزند ...................... پیرو صدور دادنامه شماره .......................... مورخ ۱۸/۱۲/۱۴۰۰  از شعبه ......... مجتمع شماره ۴ شورای حل اختلاف شهر تهران، درخصوص پرونده کلاسه ۱۴۰۰۹۱۹۲۰۰۰۴۵۴۵۳۱۸ مستنداً به بند «ج» ماده ۳۴۸ قانون آئین دادرسی مدنی،نقض دادنامه تجدیدنظر خواسته و صدور حکم مبنی بر اعسار و تقسیط محکوم به از محضرعالی مورد استدعاست.

1. نخست آن که، گواهی عدم پرداخت ارائه شده توسط تجدیدنظرخوانده جعلی بوده و فاقد اصالت است این امری است که مکرراً در جلسات رسیدگی به قاضی محترم شورا معروض داشته و در لایحه دفاعیه نیز منعکس گردیده است لیکن قاضی محترم بذل عنایت ننموده و به ادله ابرازی وقعی ننهادند چه آنکه شبهه جعلی بودن گواهی عدم پرداخت و تقلب تجدیدنظرخوانده، به اساس دعوا خدشه وارد آورده و دیگر نوبت به سایر ادله استنادی نیز نخواهد رسید.
2. نکته دیگر آن که، دارنده و ذی نفع اصلی چک شخصی به نام جناب آقای ابراهیم داودی است یعنی شخصی به غیر از تجدیدنظرخوانده، حال آن که  وکیل تجدیدنظرخوانده مدعی است دارنده چک که مستقیما به بانک مراجعه کرده و گواهی عدم پرداخت دریافت کرده است موکل ایشان می باشد لهذا مستدعیست نسبت به اظهارات نامبرده و وکیل ایشان و اصالت یا عدم اصالت گواهی استنادی تحقیقات لازم بعمل آید.
3. به موجب ماده ۱ قانون تجارت،تاجر کسی است که شغل معمولی خود را معاملات تجارتی قرار بدهد همچنین به موجب ماده ۲ همان قانون معاملات تجارتی مشخص شده است که فرد با تصدی به هریک از آنان تاجر محسوب خواهد شد لیکن اینجانب به هیچ یک از معاملات و فعلیت های تجاری مزبور اشتغال نداشته که اثبات این امر دشوار نیست و با اخذ استعلامات بانکی ، میزان درآمد حاصله و همچنین استعلام از دریافت یا عدم دریافت کارت بازرگانی این امر قابل اثبات است که چک صادره توسط شخص حقیقی صادر شده است نه شخص حقوقی.

1. اظهارات شاهد مبنی بر ورشکستگی از باب مفهوم عام ورشکستگی است نه معنا و مفهوم قانونی مقرر در قانون تجارت لکن قاضی محترم صرفاً بدین اظهارات ترتیب اثرداده و گویی اصلاً از شاهد نپرسیده است که منظور تو از ورشکستگی چیست آیا صرف بدهکار بودن فرد را ورشکستگی تلقی نموده اید یا خیر؟ حال آن که ورشکستگی به موجب قانون تجارات عبارتست از: ورشکستگی در اصطلاح حقوق تجارت، حالت تاجری است که از پرداخت دیون خود متوقف شود یعنی نتواند به تعهدات تجاری خود عملی کند و شرایط ورشکستگی نیز به شرح ذیل است:
2. - تاجر یا شرکت تجاری بودن.
3. - داشتن اهلیت قانونی برای اشتغال به تجارت؛ بنابراین اگر شخص محجوری که اهلیت انجام امور مالی را ندارد به تجارت اشتغال ورزد و دچار عدم توانایی در تأدیه قروض شود، ورشکسته محسوب نمی‌شود.
4. - ورشکستگی تنها به اعمال تجارتی تعلق دارد.
5. - دیون مربوط به معاملات تجارتی باشد؛ در غیر این صورت دیون غیر تجارتی مستلزم توقف نیست مگر اینکه موجب اختلال در امور تجارتی شود.
6. - عدم پرداخت دین در نتیجه ناتوانی از تأدیه (پرداخت) آنها باشد؛ در غیر این صورت صرف عدم پرداخت مانند نکول براتی مستلزم ورشکستگی نیست.

۶- لازم نیست دارایی تاجر کمتر از بدهی او باشد بلکه اگر (به هر دلیل) نتواند بدهی خود را بپردازد، ورشکسته است.

حال آن که مهمترین و اولین شرط از شروط ورشکستگی یعنی تاجر یا شرکت تجاری بودن اثبات نشده است تا قاضی محترم اینجانب را ورشکسته تلقی نماید. لذا بذل عنایت بدین مقررات مورد تقاضاست.

1. مطابق اصل عدم مال در متون فقهی و اصل عدم تمکن می توان گفت شخصی که ادعای اعسار می کند موافق اصل عدم تمکن سخن گفته و نظر به اینکه اصل بر عدم هرچیزی است تا اینکه وجود آن ثابت شود لذا معسر جایگاه منکر را دارد لذا بنظر می رسد مدعی اعسار صرفاً مدعی امر عدمی نیست بلکه اعسار وضعیتی ثبوتی و ظهوری بوده که قرائن و شواهد بر آن دلالت دارند.
2. مستنداً به قاعده مسلم فقهی لاضرر و لاضرر فی الاسلام و قاعده نفی عسرو حرج، همچنین با عنایت به اصل ۴۰ قانون اساسی هیچکس نمی تواند اعمال حق خویش را وسیله اضرار به غیر قرار دهد لهذا تجدیدنظرخواه  نمی تواند برای وصول طلب خویش علیرغم علم و اطلاع بر عدم تمکن مالیِ اینجانب، با ادعاهای واهی و درجهت اعمال حق خویش منجر به ایراد ضرر عظیم به اینجانب و حدوث عسر و حرج گردد.

النهایت با عنایت به مراتب اشعاری و نظر به اینکه اصل تاجر بودن اینجانب ثابت نشده است تا اخذ حکم ورشکستگی لازم آید، همچنین به موجب مواد۱، ۲ و ۴۱۲  قانون تجارت، بند «ج» ماده ۳۴۸ قانون آئین دادرسی مدنی نقض دادنامه تجدیدنظرخواسته و صدور حکم مبنی بر اعسار و تقسیط محکوم به از محضرعالی مورد استدعاست.

با تجدید مراتب احترام