باسمه تعالی

ریاست محترم شعبه... دادگاه خانواده تهران؛

با سلام؛ احتراماً اینجانب... خوانده ی پرونده ی کلاسه ی... با خواسته ی طلاق به درخواست زوجه به دلیل عسر و حرج، با وقت رسیدگی... مورخ... ساعت... مراتب زیر را به استحضار می رسانم؛

١- اینجانب و خواهان محترم، بموجب سند ازدواج شماره... در تاریخ... با یکدیگر عقد نکاح را منعقد نمودیم. ولی متأسفانه از همان تاریخ ازدواج تا کنون، فقط مدت ٢٠ روز زندگی مشترک در یک منزل مسکونی را و تنها یک بار رابطه ی زناشویی را تجربه کردیم، و دلیل این کوتاهیِ مدت زندگی مشترک، مسافرت چهار روزه و سپس ابتلای همسرم به بیماری کرونا و متعاقباً شروع درگیری ها و تنش های بسیار می باشد.

٢-  منشاء اختلافِ فی مابین ما، تصادف خواهرِ زوجه و حضور مردی بیگانه بدون هیچ عُلقه ی شرعی و قانونی در بیمارستان بر بالین او می باشد. بعد از آن با تماس های مکرّر این مرد با همسرم، متعاقباً نارضایتی و عدم تمایل خود را در اینگونه رابطه ها و رفتارهای ضد اخلاقی و شرعی را ابراز نمودم. علیرغم ابراز ناراحتی، همسرم به نصایح و ارشادهای بنده وقْعی ننهاده و منزل را با میل و رضایت قلبی خود ترک نمودند.

٣- در پی تشدید این اختلاف فی مابین ما، بنده در تاریخ... اظهارنامه ای جهت دعوت ایشان به حضور در منزل و ادامه ی زندگی زناشویی ارسال نمودم. ایشان در جواب اظهار نامه بیان داشتند که بنده در منزل امنیت روحی و روانی ندارم و ترس از حضور اجنّه و ارواح دارم. لذا قصد بازگشت به منزل را ندارم و حاضر به ادامه ی زندگی نیستم.

۴-زوجه، قبلاً ازدواج های متعدد و پیاپی"سه بار" در طول ۶ سال در تاریخ های.... و... و.... داشته اند و هرکدام از این ازدواج ها را به دلایلی، منحل می نموده اند و این خود جزء قرائن مثبته و اماره قضائی مبنی بر عدم قصد زوجه به تشکیل یک زندگی مشترکِ پایدار و نداشتن مهارت زندگی زناشویی می باشد.

۵- اینجانب قبلاً ازدواج کرده بودم و همسر و فرزندم فوت کردند و در شرایط روحی نامناسب ایشان را انتخاب کردم. در حالیکه همسرم از ازدواجهای مکرر قبلی، اطلاعی به من ندادند و بیان کردند که شناسنامه ی من مفقود گردیده است و منتظر صدور شناسنامه ی المثنی می باشم. زمان انعقاد عقد نکاح، سند سجلی ایشان توسط سردفتر ازدواج و طلاق به اینجانب ارائه گردید و بنده در همان لحظه ی عقد از این موضوع مطلع گردیدم. اما چون استنکاف از ازدواج را در آن شرایطی که همه ی خویشاوندان به مجلس عقد دعوت شده بودند، خلاف اصول انسانی و اخلاقی می دانستم، سکوت کردم و به انعقاد عقد نکاح رضایت دادم. زیرا قصد بنده از ازدواج مجدد، تشکیل یک زندگی مشترک پایدار و بدور از هرگونه تنش و ناآرامی و اضطرابی بود.

۶- زوجه، دلیل طلاق را عسر و حرج خود بیان داشته اند. در حالیکه زندگی زناشویی که تنها و تنها، ٢٠ روز بطول انجامیده است، آیا میتواند  در آن سختی و مشقتی را تصور کرد؟ زمانیکه مدت زندگی مشترک اینقدر کوتاه و ناچیز باشد، آیا تصور عسر و حرج و تطبیق آن با این مصداق، آیا منطقی و عقلانی می باشد؟

٧- بنده جهت آغاز این زندگی مشترک هزینه های متعددی از جمله خرید جواهرات و وسایل مورد نیاز زندگی نمودم و از زوجه هیچ گونه خرید و تهیه وسایل زندگی را مطالبه ننمودم. در حالیکه به حکم قاعده ی لاضرر و اصل ۴٠ قانون اساسی، هیچ کس نمی تواند اِعمال حق خویش را وسیله ی اضرار به غیر قرار دهد، زوجه با استنکاف از ادامه ی زندگی زناشویی و ورود خسارت های مالی و روحی بسیاری به بنده، تقاضای مطالبه ی مهریه و سپس صدور حکم طلاق به استناد عسر و حرج نموده و بهمراهی پدرشان، بجای تلاش در جهت اصلاح ذات البین، مسائل مالی و مطالبه ی مهریه را مطرح کردند و از دفتر اجرای ثبت این مسأله را پیگیری نموده و بنده را ممنوع الخروج کردند.

٨-علیرغم تلاش بنده در جهت مصالحه و دعوت به ادامه زندگی، به خوبی احراز می شود که زوجه قصد ادامه ی زندگی مشترک با بنده را ندارد و هدف او صِرفاً مطالبه ی مهریه می باشد. زیرا از همان ابتدای شروع اختلافات، زوجه و پدر ایشان اذعان داشتند که مهریه باید و لابدّ توسط شما پرداخت گردد.

٩-با ذکر اقدامات انجام گرفته توسط زوجه و ازدواج های متعدد و مکرّر ایشان، می توان عدم تمایل به زندگی مشترکِ پایدار، دائمی و همیشگی و همچنین قصد مالی و اهمیت بُعد مالی نکاح را استنباط نمود.