باسمه تعالی

ریاست محترم دادگاه تجدید نظر؛

سلام علیکم؛ احتراماً به استحضار می رساند :

اینجانب... فرزند... پیرو دادنامه شماره.. وصادره از شعبه... دادگاه... در آغاز مختصری از وقایع پیش آمده را معروض داشته و سپس با عنایت به مراتب و دلایل تقدیمی و به استناد بند ب ماده ٣٣١،بند الف ماده ٣٣۵ و بند ج ماده ٣۴٨ قانون آیین دادرسی مدنی نقض دادنامه ی صادره و صدور حکم مبنی بر فسخ نکاح مستدعاست.

شرح ماوَقَع :

توضیح آنکه، مطابق سند ازدواج شماره... خانم... در تاریخ... در دفتر ازدواج شماره... حوزه ثبتی... به زوجیت دائم اینجانب... در آمدند. لیکن زوجه حدود... ماه پس از انعقاد عقد نکاح به دلایل واهی، از حسن معاشرت و ایفاء وظایف زناشویی استنکاف ورزیدند که منجر به ارسال اظهارنامه خطاب به زوجه در تاریخ... گردید. نظر به اینکه بدواً کاشف بعمل آمده بود که ایشان از ناحیه ی انگشتان پا و دست مشکلات مفصلی( مشکوک به رماتیسم مفصلی) دارند و به جهت بیم از آشکار شدن این نقصان و علیرغم اصرار بنده به مراجعه به پزشک و اطلاع و آگاهی بیشتر از این مقوله، زوجه استنکاف از تمکین نموده و به تماس های مکرر بنده نیز وَقعی ننهادند. اینجانب بعد از اطلاع از این امر نظر به نص صریح ماده ١١٣١ قانون مدنی و فوریت خیار فسخ، دعوی فسخ نکاح به استناد تدلیس و ضرر غیر قابل جبران تقدیم نمودم که منجر به صدور دادنامه شماره... از شعبه... مبنی بر بطلان دعوی فسخ نکاح گردیده است.

علیهذا با عنایت به مراتب و دلائل ذیل و به استناد بند ب ماده ٣٣١ و بندج ماده ٣۴٨ قانون آئین دادرسی مدنی، نقض دادنامه صادره و صدور حکم مبنی بر فسخ نکاح از محضر عالی مورد استدعاست.

جهات تجدید نظرخواهی :

١-در صورتی که در نکاح، وجود صفات خاصی به طور صریح یا ضمنی در عقد شرط شده باشد و بعد از عقد، زن فاقد آن صفات یافته شود، برای زوج حق فسخ یا قبول عقد به همان صورت وجود دارد. بیماری ژنتیکی و ارثی و نقص موجود در زوجه، در تعارض با صفت کمال می باشد که صفت ایجابی است که مورد ادعا واقع شده، پس فقدان آن، یعنی پنهان کردن واقع، همان تدلیس است.

٢- اشتراط ضمن عقد نکاح به دو صورت است: یا در عقد صراحتاً شرط شده و یا آنکه اشتراط به صورت ضمنی صورت می پذیرد. وجود سلامت جسم، شرط ضمنی تبانی در عقد است. یعنی عقد متبانیاً بر آن واقع شده است و بنا بر عرف جامعه و اوضاع و احوال، سلامت جسم و توانایی در انجام امور روزمره، جزئی از اراده متعاقدیْن محسوب می شود. به استناد ماده ٢٢۵ قانون مدنی :" متعارف بودن امری در عرف و عادت بطوری که عقد بدون تصریح هم منصرف به آن باشد، به منزله ی ذکر در عقد است." در واقع عرف که قاعده ای الزام آور است و بتدریج میان همه یا گروه خاصی از مردم حاکم شده است، جزئی از ارادتیْن محسوب می شود.

٣- زوج، قبل از عقد آگاه از وضعیت زوجه نبوده و اطلاعی از این نقص در ناحیه انگشتان پا و دست و عدم توانایی انجام برخی امور روزمره که نیاز به تمرکز بیشتری دارد، را نداشته است و خانواده ی زوجه از رفت و آمد متعارف زوج در دوران قبل از عقد جهت آشنایی بیشتر با زوج، به منزلشان استنکاف میکرده اند و سعی در پوشش و کتمان این نقص ژنتیکی (موروثی از پدر) داشته اند. بعلاوه اینکه به محض اطلاع از این وضعیت، زوج از زوجه خواسته است که با مراجعه به پزشک متخصصِ امر و آگاهی از وجود یا عدم وجود این بیماری، تصمیمات بعدی توسط زوج اخذ گردد. اما زوجه به دلایل نامعلوم از این کار استنکاف نموده و این امر، خود می تواند اماره ای قضایی جهت اثبات ادعای زوج قرار گیرد.

۴- عمده استدلال محکمه ی بدوی، برای بطلان دعوی زوج، صرفاً استناد به اقرار(دفاعیات) زوجه در پرونده به کلاسه... مطروحه در شعبه... نقل به مضمون " قبل از وقوع عقد به مدت دو ماه با یکدیگر رفت و آمد داشته ایم و نقاط مورد ادعای زوج قابل رؤیت و مشاهده بوده و قابل پنهان کردن نیست". در حالیکه، انگشتان پا همیشه با جوراب پوشانده می شده است و در مورد عدم توانایی انجام کارهای ظریف روزمره توسط زوجه نیز، زوج به محض اطلاع از این امر از ایشان خواسته است که جهت اطلاع از صحت و سُقم ادعای خودشان، به پزشک مراجعه کنند تا در صورت عدم وجود مشکل، زندگی را ادامه دهند. قابل ذکر است، دادگاه بدوی محترم، علیرغم اصرار زوج مبنی بر ارجاع زوجه به پزشکی قانونی جهت تشخیص این بیماری و نقص بدنی، به این دلیل ابرازی، توجهی ننموده و رأی بر بی حقی خواهان صادر نموده اند.

لذا با عنایت به مراتب اشعاری و به استناد بند ج ماده ٣۴٨ و بند ب ماده ٣٣١ قانون آئین دادرسی مدنی نقض دادنامه صادره و صدور حکم مبنی بر فسخ نکاح از محضر عالی مورد استدعاست.