هر گاه شخصی که سندی منتسب به اوست، به جای انکار نسبت به آن اظهار تردید نماید، دادگاه به این تردید ترتیب اثر نمی‌دهد.

 ادله اثبات دعوی - سند عادی - انکار و تردید

مستندات: ماده ۲۱۶ قانون آیین دادرسی دادگاه‌های عمومی و انقلاب در امور مدنی

رأی دادگاه

 در خصوص دادخواست تقدیمی آقای ح.خ. فرزندی. به طرفیت آقای م.ش. فرزند ح. به خواسته، بدواً رسیدگی و صدور حکم بر اعسار   

-ر خواهان از پرداخت هزینه دادرسی و و صدور حکم بر محکومیت خواهان به ایفای نه مبلغ سیصد و هفتاد و هشت میلیون و پانصد و عنوان اصل خواسته به انضمام خسارات تأخير تأدیه با استناد به استشهادیه تنظیمی و تصاویر مصدق و مورخ 28/4/88 و فاکتورها و قراردادهای تنظیمی در  دادخواست نظر به این که دلایل ابرازی خواهان، که اصالت آن به طور مؤثر از جانب خوانده ایرادی نشده است، جملگی مبین صحت ادعای خواهان می‌باشد و خوانده به شرح صورت جلسه مورخ 17/11/89 جلسه بدین نحو که توافقنامه 28/4/88 از حیث امضاء مورد تردید وی  قرار گرفته، نمی‌تواند به نظر دادگاه مؤثر در مقام باش که اولاً: تردید نسبت به مندرجات اسناد در جایی است انتساب خط یا امضا به غیر شده باشد نه به طرف دعوا خوانده به صراحت بر حضور خود در زمان تنظیم توافق نامه حضور شهود اشاره نموده است مضاف بر این که احد از مسجلین ذیل توافقنامه در محضر دادگاه به صحت توافق نامه و حضور خوانده و امضا وی گواهی داده است بر همین اساس دادگاه خواسته خواهان را به شرح یادشده محمول بر صحت دانسته با این توضیح که پیش از این در خصوص ادعای اعسار خواهان با پذیرش ادعا از جانب دادگاه اتخاذ تصمیم به عمل آمده است لذا دادگاه بنا به مراتب ضمن رد دفاعیات غیر مؤثر و بلاوجه خوانده و با توجه به دلایل ابرازی مستندآبه مقررات مواد ۱۹۸ و ۵۱۹ و ۵۱۹ از قانون آیین دادرسی دادگاه‌های عمومی و انقلاب در امور مدنی حکم بر محکومیت خوانده به پرداخت مبلغ سیصد و هفتاد و هشت میلیون و پانصد هزار ریال به عنوان اصل خواسته و پرداخت هفت میلیون و پانصد هزار ریال به عنوان خسارت دادرسی و پرداخت خسارت تأخير تأدیه معادل نرخ ارزش افزوده شاخص بهای کالاها و خدمات که همه ساله از ناحیه بانک مرکزی اعلام می‌شود از تاریخ تقدیم دادخواست (7/6/89) لغایت اجرای حکم در حق خواهان محکوم می‌نماید. رأی صادره ظرف بیست روز از تاریخ ابلاغ قابل تجدیدنظرخواهی در مرجع محترم تجدیدنظر استان تهران می‌باشد.

رأی دادگاه

 تجدیدنظرخواهی آقای م.ه به طرفیت آقای ح.خ. از دادنامه  مورخ 18/11/1389 صادره از شعبه ۲۱۹ دادگاه عمومی حقوقی تهران می‌باشد که به موجب آن تجدیدنظرخواه از بابت توافقنامه مورخ ۸۸/۴/۲۸ به پرداخت مبلغ سیصد و هفتاد و هشت میلیون و پانصد هزار ریال به عنوان اصل خواسته و پرداخت هفت میلیون و پانص هزار ریال به عنوان خسارت دادرسی و پرداخت خسارت تأخیر تأدیه از تاریخ تقدیم دادخواست 7/6/89 لغایت اجرای حکم در حق تجدیدنظرخوانده محکوم گردید. از توجه به محتویات پرونده و مفاد لوایح طرفین دعوی و اظهارات احد از مسجلين توافق نامه مورخ 28/4/88 در جلسه دادرسی مورخ 17/11/89 دادگاه بدوی و این که دلیل و مدرکی دال بر بی‌اعتباری توافق نامه یاد شده ارایه و ابراز نگردید لذا بنابه مراتب فوق جون اعتراض تجدیدنظرخواه به نحوی نیست که موجب نقض و گسیختن دادنامه فوق‌الاشعار را ایجاب نماید، با رد تجدیدنظرخواهی به عمل آمده مستنداً به قسمت اخیر ماده ۳۵۸ قانون آیین دادرسی مدنی دادنامه تجدیدنظر خواسته را تأیید می‌نماید. این رأی قطعی است