• توسط:
• ۱۴۰۳/۴/۲۱ | ۱۳:۱۸:۵۸

---

جهیزیه ه­ایی که زن به خانه شوهر می­آورد اصولا مورد استفاده قرار میگیرد و ظاهر این است که زن اجازه استفاده از آن را مجانی به شوهر داده است و زن می­تواند برای استفاده از آن منع کند در این صورت استفاده شوهر در حکم غصب است. در خصوص موضوع امانت باید بین دو مورد تفکیک قائل شد

• توسط:
• ۱۴۰۳/۴/۱۹ | ۱۷:۱۰:۳۵

---

باسلام،، زوج بر جهیزیه زوجه امانی است و زوج فقط حق استفاده از آن را در زندگی مشترک دارد. طرح دعوای استرداد جهیزیه به منزله رجوع از اذن و عدم رضایت بر استمرار ید زوج بر جهیزیه است بنابراین زوج مکلف است در صورت مطالبه مستودع، عین اموال امانی را در وضعیت موجود به زوجه مسترد کند.

• توسط:
• ۱۴۰۳/۴/۱۹ | ۱۱:۱:۴۸

---

با سلام آوردن جهیزیه از سوی زن به منزله انصراف او از مالکیت نیست بلکه فقط به جهت زندگی مشترک، شوهر حق استفاده (انتفاع) از آن را دارد و عرفا نیز چنین است مالکیت جهیزیه متعلق به زن است و شوهر حق استفاده دارد با این حساب و با در نظر گرفتن این که زن تکلیفی برای آوردن جهیزیه به منزل شوهر ندارد، هر زمان که بخواهد می تواند جهیزیه را مسترد نماید.

• توسط:
• ۱۴۰۳/۴/۱۹ | ۱:۴۲:۲۹

---

جهیزیه از اموری است که در ایران متداول بوده و عنوان خاصی در حقوق مدنی ایران ندارد. جهیزیه ملک زن است که از طرف خانواده دختر به او داده می­شود. جهیزیه­ای که زن به خانه شوهر می­آورد اصولا مورد استفاده قرار می­گیرد و ظاهر این است که زن اجازه استفاده (انتفاع) از آن را مجانی به شوهر داده است و زن می­تواند برای استفاده از آن منع کند در این صورت استفاده شوهر در حکم غصب است. در خصوص موضوع امانت باید بین دو مورد تفکیک قائل شد

• توسط:
• ۱۴۰۳/۴/۱۸ | ۲۰:۴۳:۲۶

---

با سلام و احترام، بر اساس عرف، زنان، معمولا در اوایل زندگی مشترک مجموعه ای از اموال منقول را که به عنوان هدیه از طرف خانواده به آن ها بخشیده شده است تحت عنوان جهیزیه به منزل همسر خود می برند. به طور معمول، پس از وقوع اختلاف و به هنگام جدایی، زنان تمایل دارند تا جهیزیه خود را مسترد کنند که در اصطلاح حقوقی به آن استرداد جهیزیه می گویند. گاهی زوجین، بر سر استرداد جهیزیه با یکدیگر به توافق نمی رسند و در این کشمکش مرد نیز مدعی مالکیت بر جهیزیه می شود به همین دلیل، یکی از دعاوی که معمولا، در دادگاه های خانواده و در ضمن دعاوی طلاق مطرح می شود، دعوای استرداد جهیزیه است که دارای مراحل خاص خود بوده و حتما باید از طریق ثبت دادخواست انجام گیرد. نکته مهم اینکه در پاسخ به این پرسش که دادخواست استرداد جهیزیه چیست و چگونه تنظیم می شود می توان گفت: دادخواست استرداد جهیزیه عبارت است از که زنان، به موجب آن، در خصوص استرداد جهیزیه خود، در دادگاه، اقامه دعوا می نمایند. بر اساس نظریه مشورتی قوه قضائیه، چون رسیدگی به اختلاف بین زوجین از نظر جهیزیه موضوع استعلام که دعوای مالی است ارتباطی به مقررات مربوط به نکاح ندارد؛ رسیدگی به آن در صلاحیت دادگاه های عمومی خواهد بود.

• توسط:
• ۱۴۰۳/۴/۱۸ | ۱۹:۳:۵۱

---

با سلام جهیزیه از اموری است که در ایران متداول بوده و عنوان خاصی در حقوق مدنی ایران ندارد. جهیزیه ملک زن است که از طرف خانواده دختر به او داده می­شود. جهیزیه­ای که زن به خانه شوهر می­آورد اصولا مورد استفاده قرار می­گیرد و ظاهر این است که زن اجازه استفاده (انتفاع) از آن را مجانی به شوهر داده است و زن می­تواند برای استفاده از آن منع کند در این صورت استفاده شوهر در حکم غصب است. در خصوص موضوع امانت باید بین دو مورد تفکیک قائل شد

• توسط:
• ۱۴۰۳/۴/۱۸ | ۱۶:۴۱:۴۱

---

سلام وقت بخیر در عرف جهیزیه به این صورت میباشد که زوجه به منزل زوج میاورد ولی در قانون زوج باید منزل و تمامی وسایل منزل را تهیه کند

• توسط:
• ۱۴۰۳/۴/۱۸ | ۱۱:۳۱:۶

---

سلام؛ اموال جهیزیه، در عین حال که متعلق به زوجه است، در اختیار هر دوی زوج و زوجه قرار دارد. به بیان دیگر، زوج با کسب اجازه از همسرش، حق استفاده از این وسایل، در کنار زوجه را پیدا می‌کند.زوج مسئول نگهداری از جهیزیه نیست و تنها امکان استفاده از آن‌ها را دارد. در حقیقت، استفاده زوجه از وسایل جهیزیه، برای وی نوعی حق انتفاع محسوب می‌شود که به واسطه آن می‌تواند به رایگان از منافع آن‌ها استفاده کند. فروش جهیزیه توسط شوهر، فروش مال غیر محسوب می‌شود. مالکیت عین و منفعت، متعلق به زوجه بوده و شوهر، تنها منتفع است. این موضوع بدین معنا است که در صورت انحلال نکاح، به هر دلیلی، زوجه می‌تواند در صورت بقای اموال جهیزیه متعلق به خود، آن را مطالبه کند. چرا که برخی اموال، پس از انحلال نکاح، به صورت سالم باقی مانده و بعضی دیگر از آن‌ها مستهلک می‌شوند و به همین دلیل، دیگر قابل استفاده نیستند.

• توسط:
• ۱۴۰۳/۴/۱۸ | ۱۱:۲۰:۲۸

---

سلام و عرض ادب در قانون مدنی، تعریفی از جهیز یا جهیزیه و ماهیت حقوقی آن نیامده است! یکی از اشکالات وارده به این قانون نیز، سکوت قانون‌گذار در این باره و مسکوت گذاردن این موضوع چالش‌برانگیز بین خانواده‌ها و مردان و زنان در دعاوی خانوادگی می‌باشد. جهیزیه، از زمره حقوق مالی زوجه (زن) در نظام حقوقی ایران است که جدای از تفاوت‌های عرفی و فرهنگی مربوطه در مناطق مختلف جامعه، از حیث نحوه و چگونگی تهیه و تخصیص آن به زندگی مشترک از جهت حقوقی دارای وضعیت‌های خاصی برای مطالبه و استرداد آن است. استرداد جهیزیه، نوعا به هنگام اختلافات بین مرد و زن و خانواده‌ها مطرح شده و از بازخوردهای اخلاقی، عاطفی و حقوقی متعددی نیز برخوردار است. در اثنای اختلافات بین آنها مردان معمولا، از وجود و حضور جهیزیه در منزل مشترک به عنوان ابزاری برای تسویه حساب و ارضای تمایلات و خواسته‌های شخصی و اهداف فردی و خانوادگی خویش استفاده کرده و بعضا، نیز ضمن تعدی و تفریط نسبت به آن یا تخریب وسایل متعلق به همسر خود یا حبس آنها به نفع خویش و اشخاص ثالث، بر طبل تو خالی منویات شخصی و خانمان برافکن مزبور، به جای احترام به هم‌اندیشی و همدلی در حفظ زندگی مشترک می‌کوبند! در بسیاری از خانواده‌ها مرسوم است که زن، به فراخور دارایی خود و خانواده‌اش، تمام یا بخشی از اثاث مورد نیاز را به خانه شوهر ببرد. این رسم را دلایل گوناگون اجتماعی و روانی به وجود آورده است؛ تامین معاش خانواده به عهده شوهر است، ولی زن نیز میل دارد در این تلاش او را یاری دهد. در تقسیم سنتی کار بین زن و مرد، زن به تنظیم امور خانه می‌پردازد و از کار خود درآمدی ندارد. پس ناچار باید مالی به همراه برد و بدین گونه سهمی از این بار به دوش کشد و همسر را کمک کند. در واقع آوردن جهیزیه، نشانه صمیمیت و مظهری از روح تعاون بین خانواده زن و شوهر است. از سوی دیگر بر طبق قانون، دختر خانواده نصف پسر ارث می‌برد و دادن جهیزیه به دختر راهی است برای تعدیل قانون. به هرحال اگر جهیز از مال دختر نباشد، خانواده‌اش آنرا به او تملیک می‌کنند. آوردن جهیزیه به معنای انصراف از مالکیت یا شریک ساختن شوهر در آن نیست. حق مالکیت زن باقی می‌ماند، ولی شوهر نیز از منافع آن بهره‌مند می‌شود و می‌تواند به طور متعارف این اموال را استعمال کند. از نظر حقوقی، آوردن جهیزیه، نوعی اباحۀ تصرف است و هیچ حقی برای شوهر ایجاد نمی‌کند. بنابراین، هرگاه زن بخواهد، می‌تواند جهیزیه را به دیگری انتقال دهد یا به خانه پدری برگرداند، ولی از جهت اخلاقی، زن این اموال را به خانواده اختصاص می‌دهد تا صرف برطرف کردن نیازهای افراد آن شود. اینگونه است که برای تشکیل خانواده، زن و شوهر، اموال خود را به اشتراک مورد استفاده قرار می‌دهند. با این وجود، هنگام ترک خانه شوهری و انحلال نکاح، این نزاع به میان می‌آید که آیا جهیزیه، همچنان باقی و در تصرف شوهر است یا در اثر استعمال یا تصرفات دیگر از بین رفته است؟ در زمان وقوع اختلاف و با فرض عدم وجود سیاهه جهیزیه و ثبت تحویل آن به شوهر دادگاه و مرجع رسیدگی‌کننده در مقام حل اختلاف و رسیدگی به موضوع باید به عرف، عادت و اوضاع و احوال از حیث احراز تعلق عرفی وسایل به مرد یا زن توجه کند. در جایی که قرائن خارجی وجود ندارد، باید از اماره تصرف طبق ماده ۳۵ قانون مدنی (تصرف به عنوان مالکیت، دلیل مالکیت است، مگر اینکه خلاف آن ثابت شود) یاری خواست. ماده ۷۹ آئین‌نامه اجرای مفاد اسناد رسمی لازم‌الاجراء در مورد طلبکار یکی از زوجین که برای توقیف اموال او به محل سکونت مشترک آنها رجوع می‌کند، این ادعا را پذیرفته است. دیوان عالی کشور نیز در حکم شماره ۲۳۶-۱۷/۲/۲۵ شعبه ۶، مفاد ماده مزبور را به عنوان قاعده کلی پذیرفته است و می‌گوید: «... اصولاً، آنچه را از اثاثیه خانه که عرفاً و عادتاً، اختصاص به هر یک از زن و مرد دارد باید متعلق به او محسوب داشت...» باید دانست که دلالت عرف بر اختصاصی بودن اموال تنها به عنوان حکم ظاهر و اماره داشتن تصرف اضافی پذیرفته می‌شود، پس هر گاه ثابت شود که شوهر هیچ گونه تصرفی بر مالی که عادتاً، مورد استفاده مردان قرار می‌گیرد، در اقامتگاه مشترک آنان است، ندارد و برعکس، همیشه زن آنرا در اتاق یا صندوق اختصاصی خود می‌گذارده است، نمی‌توان چنین مالی را نیز در تصرف قرار داد. زیرا بنا به فرض اثاث مورد نزاع در خانه‌ای است که طرفین در آن تصرف مشترک دارند.

• توسط:
• ۱۴۰۳/۴/۱۸ | ۱۱:۸:۴۴

---

زمانی که زوجین برای طلاق اقدام می‌کنند، در مورد جهیزیه هم با مشکل مواجه می‌شوند زیرا خانم مدعی است که مالک جهیزیه است. در مقابل شوهر هم ادعا می‌کند که خودش تعداد زیادی از وسایل را در طول زندگی مشترک خریداری کرده‌ است. در این حالت لایحه جهیزیه توسط آن‌ها تنظیم و به دادگاه تقدیم می‌شود.در صورتی‌ که شوهر در زمان طلاق جهیزیه را بفروشد، این موضوع خیانت در امانت محسوب نمی‌شود و جرم خیانت در امانت جهیزیه محقق نخواهد شد زیرا ید شوهر در رابطه با جهیزیه همسرش ید امانی است و ید ضمانی نیست. یعنی شوهر مسئول نقص یا تلف این اموال نیست

• توسط:
• ۱۴۰۳/۴/۱۸ | ۱۰:۳۴:۱۷

---

به نظر می‌رسد که بتوان در شرایطی جرم خیانت در امانت را بر زوج بار کرد و آن زمانی است که زوجین طلاق گرفته‌اند (یا در شرایطی جدا از یکدیگر زندگی می‌کنند) یا به هر طریقی زوجه، زوج را ممنوع از تصاحب، تلف و استعمال کرده و زوجه جهیزیه را تحویل نگرفته و به زوج اخطار می‌کند که جهیزیه او را پس دهد (حال به وسیله اظهارنامه یا دادخواست استرداد جهیزیه با به صورت شفاهی یا ضمنی یا هر طریق دیگری که در دادگاه ثابت شود). از زمان آگاهی زوج از خواست و اراده زوجه، شرط استرداد باید از سوی زوج انجام شود و از این زمان زوج امین اموال زوجه محسوب می‌شود و تعدی و تفریط در اینجا مصداق پیدا می‌کند. در اینجا زوجه به عنوان شاکی باید اثبات کند که از زمانی که به زوج اطلاع داده است، مال در دست زوج امانت بوده و وی در حفظ یا نگهداری این اموال تعدی یا تفریط کرده یا آنکه با اقداماتی مثل استعمال، تصاحب، تلف و مفقود کردن آن، موجب ضرر مالک یا زوجه شده و اقدام او در این خصوص با سوء‌نیت همراه بوده که احراز این سوء‌نیت نیز با دادگاه است.

• توسط:
• ۱۴۰۳/۴/۱۸ | ۱۰:۲:۱۳

---

باسلام.در زمان وقوع اختلاف و با فرض عدم وجود سیاهه جهیزیه و ثبت تحویل آن به شوهر دادگاه و مرجع رسیدگی‌کننده در مقام حل اختلاف و رسیدگی به موضوع باید به عرف، عادت و اوضاع و احوال از حیث احراز تعلق عرفی وسایل به مرد یا زن توجه کند. در جایی که قرائن خارجی وجود ندارد، باید از اماره تصرف طبق ماده ۳۵ قانون مدنی (تصرف به عنوان مالکیت، دلیل مالکیت است، مگر اینکه خلاف آن ثابت شود) یاری خواست. ماده ۷۹ آئین‌نامه اجرای مفاد اسناد رسمی لازم‌الاجراء در مورد طلبکار یکی از زوجین که برای توقیف اموال او به محل سکونت مشترک آنها رجوع می‌کند، این ادعا را پذیرفته است. دیوان عالی کشور نیز در حکم شماره ۲۳۶-۱۷/۲/۲۵ شعبه ۶، مفاد ماده مزبور را به عنوان قاعده کلی پذیرفته است و می‌گوید: «... اصولاً، آنچه را از اثاثیه خانه که عرفاً و عادتاً، اختصاص به هر یک از زن و مرد دارد باید متعلق به او محسوب داشت...»

• توسط:
• ۱۴۰۳/۴/۱۸ | ۹:۵۶:۳۷

---

آوردن جهیزیه به منزل زوج نشان دهنده رضایت زوجه مبنی بر استفاده زوج می باشد و غصب محلی از اعراب ندارد

• توسط:
• ۱۴۰۳/۴/۱۸ | ۹:۵۵:۱

---

استرداد جهیزیه، عبارت است از اینکه زن، قصد داشته باشد، اموال منقولی را که تحت عنوان جهیزیه، در اوایل ازدواج، جهت شروع زندگی مشترک به منزل همسر خود برده است، مسترد نماید. استرداد جهیزیه، به دو شیوه ممکن است: یکی با توافق و دیگری از طریق اقامه دعوا در دادگاه، با ارائه دادخواست استرداد جهیزیه

• توسط:
• ۱۴۰۳/۴/۱۸ | ۹:۵۱:۵

---

جهیزیه از اموری است که در ایران متداول بوده و عنوان خاصی در حقوق مدنی ایران ندارد. جهیزیه ملک زن است که از طرف خانواده دختر به او داده می­شود. جهیزیه­ای که زن به خانه شوهر می­آورد اصولا مورد استفاده قرار می­گیرد و ظاهر این است که زن اجازه استفاده (انتفاع) از آن را مجانی به شوهر داده است و زن می­تواند برای استفاده از آن منع کند در این صورت استفاده شوهر در حکم غصب است. در خصوص موضوع امانت باید بین دو مورد تفکیک قائل شد