زوجه در صورتی می‌تواند به استناد حق حبس تمکین نکند که قبلا از شوهر تمکین نکرده و با وی رابطه زناشویی برقرار نکرده باشد.

نکاح - تمکین - حق حبس - بکارت

رأی دادگاه

در خصوص واخواهی خانم (ف. پ.) فرزند (ع. الف. با وکالت آقای (م. ت. الف.) به طرفیت آقای (س. م. ط.) فرزند (س. م.) به خواسته واخواهی از دادنامه ۲۸۶۶ مورخ ۲۳/ ۱۲/ ۸۹ صادره از این دادگاه، بدین شرح وكيل واخواه اظهار نموده است، چون در جلسه دادگاه حضور نداشته حکم غیابی بوده و نتوانسته دفاع کند دادخواست واخواهی تقدیم نموده و ضمن وارد دانستن اعتراض به لحاظ اینکه زوجه با درخواست مهریه از حق حبس استفاده می‌نمایند، لذا دادگاه مستند به ماده ۱۰۸۵ قانون مدنی، رأی وحدت رویه به شماره ۷۱۸ سال ۱۳۹۰ هیئت عمومی دیوان عالی کشور و ماده ۳۰۵ قانون آیین دادرسی مدنی، اعتراض واخواه را وارد دانسته و ضمن نقض دادنامه سابق الصدور به لحاظ استفاده از حق حبس زوجه، حكم بطلان دعوی خواهان بدوی صادر و اعلام می‌گردد. رأی صادره حضوری ظرف مدت بیست روز پس از ابلاغ، قابل تجدید نظر خواهی در محاکم محترم تجدید نظر استان تهران می‌باشد.

رأی دادگاه تجدید نظر

تجدیدنظرخواهی آقای (س. م. ط.) با وکالت (م. ک.) به طرفیت خانم (ف. پ.) با وکالت (م. ت. الف.) نسبت به دادنامه شماره ۹۰۰۹۹۷۰۲۰۰۶۰۱۳۵۴ مورخ ۲۷/۷/۹۰ صادره از شعبه ۲۳۶ دادگاه خانواده، مبنی بر الزام زوجه به تمکین نظر به اینکه جهات تجدیدنظرخواهی منطبق با هیچ یک از بندهای احصاء شده در ماده ۳۴۸ قانون آیین دادرسی در امور مدنی نمی‌باشد و از ناحیه وکیل تجدیدنظرخواه ایراد و اعتراض موجه و مدللی که مؤثر در نقض دادنامه تجدیدنظرخواسته باشد، به عمل نیامده است و رأی دادگاه از جهت رعایت اصول و قواعد دادرسی و مبانی استنباط و نحوه استدلال و تطبیق با قانون خالی از اشکال و مبراء از منقصت قضایی است؛ على هذا دادگاه به استناد ماده ۳۵۸ قانون مارالذکر، ضمن رد دعوای تجدیدنظرخواهی دادنامه تجدیدنظرخواسته را تأیید و ابرام می‌نماید. این رأی قطعی است.

 مستشاران شعبه ۶۰ دادگاه تجدیدنظر استان تهران

نجفی رسا - نجم آبادی

رأی دادگاه

حسب حکایت محتویات پرونده پیوست آقای (س. م. ط.) فرزند (س.م.) با وکالت خانم (م. ک.) به طرفیت خانم (ف. پ.) با وکالت آقای (م. ت. الف.) نسبت به دادنامه شماره ۹۰۴۱۹۶ همین شعبه که در پرونده ۹۰۰۴۱۶ و ۹۰۱۸۳۸ در مقام تأیید حكم بطلان الزام زوجه به تمکین در زندگی مشترک طی رأی شماره ۹۰۰۱۳۵۴ مورخ ۲۷/۷/۹۰ صادره از شعبه ۲۳۶ دادگاه خانواده، صادر گردیده است، درخواست اعاده دادرسی نموده و با توسل به بندهای ۳ و ۷ ماده ۴۲۶ قانون آیین دادرسی مدنی، درخواست نقض دادنامه مذکور را مطرح و طى لايحه و دادخواست تقدیمی و اظهارات مطروحه در جلسه مورخ ۲۰/۶/۱۳۹۱ نزد دادگاه اجمالا بیان نموده است که حکم صادره واجد اشکال قانونی است؛ زیرا در قانون تصریح شده که حق حبس برای کسانی است که از شوهر خود تمکین ننموده و باکره می‌باشند، در صورتی که خوانده باکره نیست و حق حبس برای وی متصور نیست و در مقابل وکیل زوجه به شرح اظهارات وی در جلسه مذکور با اشاره به دو فقره رأي وحدت رویه عنوان نموده که ماده ۱۰۸۵ (قانون مدنی) راجع به مطلق وظایف زن در مقابل مرد است و از سوابق (آرای وحدت رویه) نیز می‌توان متوجه شد که اشخاصی که خواستار استفاده از این حق حبس بوده اند، باکره نبوده اند. اینک دادگاه با توجه به مراتب مذکور و مجموع اوراق و محتویات پرونده و اینکه حسب حکایت محتویات پرونده زوجه مدخوله بوده و باکره نیست و تمسک به حق حبس در این شرایط با وجود تصریح قانون گذار در ماده ۱۰۸۶ قانون مدنی فاقد توجیه قانونی است؛ لذا از این رو دادنامه موضوع اعاده دادرسی به لحاظ استناد به اصول و مواد متضاد دارای اشکال بوده و مستند به ماده ۴۳۸ قانون آیین دادرسی مدنی، ضمن نقض آن با استناد به مواد ۱۱۰۳- ۱۱۱۴ - ۱۱۰۸ – ۱۱۰۷ و رعایت ماده ۱۰۸۶ قانون مدنی، حکم به محکومیت خوانده مرحله نخستین به تمکین از خواهان و بازگشت به منزل و زندگی مشترک و ایفای وظایف زوجیت صادر و اعلام می‌گردد. بدیهی است که تمکین منوط به تهیه منزل مستقل و اثاث البيت متعارف در شأن زوجه می‌باشد. این رأی قطعی است.