لزوم تعیین منشأ تعهد در دعوی خسارت

رأی دادگاه

در خصوص دعوی آقای (ب. د. الف.) با وکالت آقای (س. ع. پ. ه.) و خانم (ش. م. الف.) به طرفیت آقای (ع. الف.) دایر به صدور حکم به فسخ مبایعه نامه شماره ۸۳۲۰۲۱ مورخ ۹/۳/۱۳۹۰ که به شرح صورت جلسه مورخ ۱۱/۷/۹۰ به تأیید فسخ مبایعه نامه اصلاح شده است و نیز دعوى استرداد مبلغ چهارصد میلیون ریال ثمن پرداختی و خسارت تأخیر اجرای تعهد مقوم به ۰۰۰/۰۰۰/۵۱ ریال، نظر به جامع اوراق و محتویات پرونده، اولا : نظر به اینکه بنا به مندرجات قسمت توضیحات مبایعه نامه خواهان با علم به اینکه مبیع در رهن است و خوانده متعهد به فک رهن شده است اقدام به ابتیاع آن نموده است و اینکه صرف شماره دفتر اسناد رسمی در محلی که استقرار ندارد موجبی برای فسخ قرارداد نمی‌باشد دادگاه این قسمت از دعوی خواهان را مبنی بر تأیید فسخ قرارداد غیر ثابت تشخیص و مستند به مواد ۲۱۹ و ۲۲۳ قانون مدنی حکم به بطلان دعوی خواهان در این قسمت صادر و اعلام می‌شود. ثانية؛ در خصوص استرداد مبلغ چهارصد میلیون ریال ثمن پرداختی با عنایت به وقوع عقد بیع و صدور حکم به بطلان دعوی تأیید فسخ قرار رد دعوی خواهان در این قسمت مستند به ماده ۲ قانون آیین دادرسی مدنی صادر و اعلام می‌شود. ثالثا؛ اما در خصوص دعوی مطالبه خسارت تأخیر موضوع بند ۷-۶ قرارداد به مأخذ روزانه سیصد هزار ریال، نظر به اینکه از جمله تعهدات خوانده تحویل مبیع بوده که می‌بایست در تاریخ ۲۵/۳/۹۰ به عمل می‌آمد که انجام نشده است و خوانده دلیلی بر تحویل مبیع و متعاقب آن تنظیم سند انتقال به نام خوانده اقامه ننموده حکم به محکومیت خوانده به پرداخت ۰۰۰/۵۰۰/۳۱ ریال بابت تأخیر در تحویل مییع از ۲۵/۳/۹۰ لغایت ۱۲/۷/۹۰  (تاریخ صدور رأی) به أخذ روزانه سیصد هزار ریال مستند به ماده ۲۳۰ قانون مدنی و نیز پرداخت ۰۰۰/۵۸۰ ریال بابت خسارت هزینه دادرسی و نیز پرداخت خسارت حق الوکاله وکیل مطابق با تعرفه مستند به مواد ۵۱۵ و ۵۱۹ قانون آیین دادرسی مدنی در حق خواهان صادر و اعلام می‌شود. نسبت به مازاد آن به جهت عدم استحقاق حکم به بطلان دعوی خواهان صادر و اعلام می‌شود. رأی صادره حضوری محسوب و ظرف بیست روز از تاریخ ابلاغ قابل تجدیدنظرخواهی در محاکم محترم تجدیدنظر استان تهران می‌باشد.

رئیس شعبه ۱۱۶ دادگاه عمومی حقوقی تهران - ماندگار مشفق

رأی دادگاه

در خصوص تجدیدنظرخواهی آقای (ع. الف. با وکالت آقای ر.س.) به طرفیت آقای (ب. د. الف) نسبت به قسمتی از دادنامه شماره ۰۰۶۷۰ – ۱۳/۷/۹۰ صادره از شعبه ۱۱۶ دادگاه عمومی تهران که براساس آن حکم بر پرداخت روزانه مبلغ سیصدهزار ریال به این استدلال نظر به اینکه از جمله تعهدات خوانده تحویل مبیع بوده خسارت تأخیر در تحویل مبیع صادر شده است، دادگاه با ملاحظه محتویات پرونده و اوراق و اظهارات مضبوط در آن نظر به اینکه خواسته خواهان به این شکل بوده با احتساب کلیه خسارات وارده از جمله خسارت تأخير اجرای تعهد» ملاحظه می‌گردد که خواسته منجز نیست و مفهوم کلی دارد [مشخص نیست] که خسارت تأخیر اجرای کدام تعهد مورد خواسته خواهان بدوی بوده است و اینکه دادگاه نمی‌تواند مفسر خواسته باشد بنابراین لازم بوده است به طور منجز خواسته را مطرح می‌نمود و اینکه خسارت تأخیر تأدیه از چه جهتی بوده بنابراین به استناد ماده ۴ قانون آیین دادرسی مدنی دعوا به شکل صحیح و قانونی مطرح نشده است و به استناد مواد ۳۴۹ و ۳۵۸ قانون آیین دادرسی مدنی و به لحاظ عدم قابلیت استماع صحیح دعوی مذکور با نقض دادنامه تجدیدنظرخواسته در این قسمت از آن قرار رد دعوی خواهان بدوی در مطالبه خسارت تأخیر اجرای تعهد صادر و اعلام می‌نماید. رأی صادره قطعی است.