استناد به سرمای شدید در فصل زمستان به عنوان مصداق قوه قاهره

بروز سرمای شدید در فصل زمستان قابل پیش بینی بوده و لذا فاقد یکی از ویژگی های قوه قاهره است و نمی تواند به عنوان عذر موجه جهت تاخیر در اجرای مفاد قرارداد تلقی گردد.

قواعد عمومی قراردادها - فورس ماژور - عذر موجه

دادنامه: ۹۲۰۹۹۷۰۲۲۰۶۰۱۳۰۵ مورخ: 08/10/1392

رأی دادگاه

در خصوص دعوی مطروحه ش. به طرفیت خوانده آقای ع.خ. با وکالت آقای ح. د. به خواسته ۱- الزام خوانده به ایفای تعهدات مقرر در توافقنامه­های شماره 7534/35 مورخ 18/5/1383 ، 10112/35 مورخ 6/7/83 ، 6268/35 مورخ 3/4/85 ، 12006/35 مورخ 4/6/85 ، 1316/35 مورخ 15/6/85 ، 22726/35 مورخ 22/9/85 مقوم به 000/000/51 ریال و پرداخت خسارات مقرر در بند ۵ مصوبه شماره ۱۱۰ مورخ 30/7/85  شورای اسلامی شهر چهاردانگه به مبلغ 000/000/475/5 ریال و سایر خسارات قانونی؛ نظر به اینکه براساس توافقنامه های مستند دعوی خوانده ملزم به احداث بنای تجاری و اداری بر روی پلاک­های ۱۲۵ و ۱۲۴ از ۳۳ اصلی بخش ۱۲ تهران در مدت ۱۲ ماه از تاریخ صدور پروانه 12/5/85 بوده و در طی این مدت و مطابق با توافقنامه شماره 12006/35 مورخه 4/6/85 احداث و اتمام عملیات ساختمانی مقید و محدود گردیده و در این توافقنامه تفکیک بین عملیات سفت کاری و نازک کاری به عمل نیامده و به ازای هر روز تأخیر در تحویل پروژه روزانه مبلغ 000/000/3 ریال خسارت وجه التزام تعیین گردیده و دفاع خوانده مبنی بر اینکه توافقنامه متضمن خسارت تأخیر تأدیه به مبلغ پنج میلیون ریال مورد قبول ایشان نمی­باشد در این قسمت وارد است زیرا توافقنامه مبنای تراضی و توافق طرفین می­بایستی در شورای شهر مصوب می­گردید و دخل و تصرف در توافقات اولیه صورت گرفته در شورای شهر بدون رضایت احد از طرفین فاقد وجاهت قانونی می­باشد و شورای شهر در صورت عدم تمایل به تصویب توافق می­بایستی آن را جهت انجام تغییرات موردنظر به شورا اعاده می­نمود که به وظیفه قانونی خود عمل نکرده لذا دادگاه دفاع خوانده را مازاد بر مبلغ سه میلیون ریال خسارت وجه التزام مؤثر و دارای موقعیت و جهات قانونی می­داند و نسبت به دفاع تفکیک عملیات ساختمانی از قسمت­های سفت کاری و نازک کاری نظر به توافقات صورت گرفته و کاملا مغایر با روح و مفاد این توافقات دانسته و این تفکیک را فاقد وجاهت اعلام می­نماید و توجه به اینکه ادامه عملیات ساختمانی ولو اینکه با عذر عدم تمدید پروانه ساختمان مواجه باشد با مانع عملیاتی برخوردار نبوده و خوانده اقدامات لازم را در رفع موانع از جمله اخذ تمديد جواز ادامه عملیات انجام نداده و به عذر عدم تمدید بدون اشاره به اقدام خود متوسل گردیده و اشاره به تاخیر ۶۸ روز به علت برف و سرمای شدید موجه نمی­باشد چرا که این موارد و تاخیر در پروژه ساختمانی در فصل زمستان قابل پیش بینی بوده و طرفین می­توانستند و می­بایستی نسبت به پیش بینی آن اقدام می­کردند و عدم ارائه یا عدم اقدام در تهیه و تایید نقشه ساختمان و پیش بینی اطفاء حریق می­بایستی از سوی پیمانکار در تاریخ 25/9/86 با توجه به مکاتبات صورت گرفته در آن سال صورت می­گرفت که این عدم اقدام بیشتر ناظر به عدم پیگیری خوانده بوده تا اقدامات خواهان و موارد دفاعی خوانده معاذير غير منطبق با قرارداد و عرف مسلم حاکم بر روابط کارفرما و پیمانکاری و مغایر با قانون و در نتیجه غیر قابل پذیرش عنوان و با توجه به اینکه کارشناسان متخصص در امر مربوطه میزان پیشرفت فیزیکی عملیات ساختمانی تا زمان بهره برداری را 50% اعلام و تاخیر در اجرای پروژه را ناشی از عدم اقدام خوانده توجیه و تنها شش ماه عذر فصل سرما و سه ماه زمان تایید اطفاء حریق را پیش بینی توجیه و توجه نموده که این موضوع اولی به جهات عنوان شده موجه نمی­نماید و دادگاه با عدم پذیرش دفاع خوانده با وارد تشخیص دادن دعوی مطروحه به استناد مواد ۲۱۹، ۲۲۰، ۲۲۱ و ۲۲۷ قانون مدنی و با اعمال ماده ۲۳۰ این قانون و مواد ۱۹۸، ۱۹۷ و ۵۱۹ قانون آیین دادرسی مدنی حکم به محکومیت خوانده به ایفای تعهدات مقرر در توافقنامه­های پیمان به شماره­های 7534/35 مورخ 18/5/83 ، 10112/35 مورخ 6/7/83 ، 6268/35 مورخ 3/4/85 ، 12006/35 مورخ 4/6/85 ، 1316/35 مورخ 15/6/85 و 22726/35 مورخ 22/9/85 مبنی بر تکمیل پروژه ساختمان با توجه به نظریه هیات سه نفره کارشناسان و پرداخت خسارت وجه التزام مقرر در قرارداد از 1/1/1387 لغایت زمان صدور حکم 10/3/1391 به ازای هر روز تأخیر و روزانه سه میلیون ریال و مبلغ 000/000/590/4 ریال و پرداخت مبلغ 000/750/91 هزینه دادرسی و شصت میلیون ریال هزینه کارشناسی در حق خواهان صادر می­نماید و نسبت به مطالبه مبلغ مازاد بر سه میلیون ریال وجه التزام بنا به استدلال و استنباط از مقررات مارالذکر حکم به بطلان دعوی صادر می­نماید. رأی صادر شده ظرف مهلت بیست روز پس از ابلاغ قابل تجدیدنظر در دادگاه تجدیدنظر استان تهران می­باشد.