مرجع رسیدگی به دعوای افزایش مدت زمان ملاقات فرزند مشترک

رسیدگی به دعوای افزایش مدت زمان ملاقات فرزند مشترک، در صلاحیت دادگاه صادرکننده رأی بدوی است و تغییر بعدی اقامتگاه خوانده، نافی صلاحیت این دادگاه نیست.

صلاحیت محلی - صلاحیت دادگاه بدوی - افزایش مدت زمان ملاقات فرزند مشترک

مستندات: تبصره ماده 19 قانون حمایت خانواده

دادنامه: .................... مورخ: 31/04/1392

خلاصه جریان پرونده:

خانم الف.ح. مقیم قزوین به طرفیت آقای س.الف. دادخواستی به خواسته الزام خوانده به اعطای اجازه ملاقات فرزند مشترک و تقاضای افزایش ملاقات فرزند به هفته‌ای 24 ساعت به استناد دادنامه شماره 969-19/7/91 شعبه دهم دادگاه حقوقی قزوین و تصویر طلاق نامه تقدیم و آدرس محل اقامت خوانده را در حوزه قضائی شهرستان رشت اعلام نموده است. دادخواست مطروحه در شعبه دهم دادگاه خانواده رشت ثبت و دادگاه در وقت فوق‌العاده با اعلام ختم رسیدگی به موجب رأی شماره 137-22/1/92 با اعلام اینکه به موجب ماده 19 قانون حمایت خانواده حق ملاقات با اطفال و تغییر در وضعیت و یا نگهداری و حضانت و یا حق ملاقات با اطفال با دادگاهی است که مبادرت به رسیدگی کرده و دادگاه رسیدگی کننده می‌تواند در تصمیم قبلی خود تجدیدنظر کند بنابراین دادگاه با استناد به تبصره و بند 4 ماده 19 قانون حمایت خانواده و مادتين 26 و 27 قانون آیین دادرسی مدنی قرار عدم صلاحیت خود را به شایستگی شعبه دهم دادگاه عمومی خانواده قزوین صادر نموده و پس از وصول پرونده به دادگستری قزوین و ثبت آن در شعبه دهم دادگاه عمومی حقوقی، شعبه مرجوع‌اليه در وقت فوق‌العاده با اعلام ختم رسیدگی به موجب رأی شماره 55-29/1/92 با اعلام اینکه حکمی که از این شعبه صادر گردیده طلاق توافقی بوده و در ضمن آن در خصوص نحوه ملاقات با فرزند مشترک اتخاذ تصمیم گردیده است و در حال حاضر خواهان دعوی جدیدی را مطرح نموده و اینکه محل اقامت خوانده در شهرستان رشت می‌باشد لذا دادگاه شهرستان رشت صلاحیت رسیدگی را دارد بنابراین قرار عدم صلاحیت خود را به شایستگی دادگاه عمومی حقوقی شهرستان رشت صادر و سپس به لحاظ حدوث اختلاف در صلاحیت پرونده را به دیوان عالی کشور ارسال و پس از وصول جهت حل اختلاف به این شعبه ارجاع گردیده است.

رأی دیوان در خصوص مرجع رسیدگی به دعوای افزایش مدت زمان ملاقات فرزند مشترک

در خصوص اختلاف در صلاحیت فی‌مابین شعبه دهم دادگاه عمومی خانواده شهرستان رشت و شعبه دهم دادگاه عمومی حقوقی شهرستان قزوین در رسیدگی به دعوی مطروحه به خواسته الزام خوانده به اجازه ملاقات خواهان با فرزند مشترک و افزایش مدت ملاقات فرزند با توجه به محتویات پرونده نظر به اینکه حق ملاقات خواهان با فرزند مشترک و زمان و مدت ملاقات با فرزند مشترک تحت حضانت خوانده مستند به دادنامه شماره 969-19/7/91 شعبه دهم دادگاه حقوقی قزوین بوده که به موجب آن ضمن صدور گواهی عدم امکان سازش بین متداعیین جهت اجرای صیغه طلاق به صورت توافقی در خصوص ملاقات خواهان با فرزند مشترک و همچنین زمان و مدت ملاقات به نحو مقرر اتخاذ تصمیم به عمل آمده است و چنانچه تغییرات حاصله در وضع طفل یا والدینش ایجاب نماید که در زمان و مدت ملاقات خواهان (مادر) با طفل مشترک تغییری حاصل شود این تغییرات در زمان و مدت ملاقات با طفل به لحاظ سبق تصمیم على الأصول بایستی توسط همان دادگاهی که قبلاً در خصوص مورد اتخاذ تصمیم نموده به عمل‌اید که مقتضای قانونی این امر هم تجدیدنظر در تصمیم سابق اتخاذی از طرف همان دادگاه خواهد بود چنانچه تبصره ذیل ماده 19 قانون حمایت خانواده که با اصل مسلم آیین دادرسی مدنی مطابقت داشته و نسخ صریح آن هم در قوانین موضوعه مشهود نبوده مؤید این امر می‌باشد بنابراین در دعوی مطروحه محل اقامت خوانده از حيث صلاحیت دادگاه مؤثر در مقام بوده و رسیدگی به این دعوی بالحاظ سبق تصمیم اتخاذی در صلاحیت شعبه دهم دادگاه عمومی حقوقی شهرستان قزوین می‌باشد فلذا در اجرای تبصره ماده 27 قانون آیین دادرسی مدنی ضمن تأیید رأی شماره 137-22/1/92 شعبه دهم دادگاه خانواده رشت و نقض رأی شماره 55-29/1/92 شعبه دهم دادگاه حقوقی قزوین و تأیید صلاحیت این دادگاه در رسیدگی بدعوی مطروحه فی‌مابین محاکم مذکور حل اختلاف می‌گردد و مقرر می‌دارد پرونده پس از ثبت نتیجه و کسر از موجودی به مرجع ذی‌ربط اعاده گردد.

رئیس شعبه 8 دیوان عالی کشور - مستشار - عضو معاون