الزام به اجرای صیغه طلاق با تعیین مدت اعتبار گواهی عدم امکان سازش

پرسش:چنانچه گواهی عدم امکان سازش به توافق زوجین صادر شده باشد، در صورت امتناع زوج از اجرای صیغه طلاق آیا دادگاه می­تواند به استناد ماده واحده عمل نماید؟

نظر اول

با عنایت به اینکه مبنای گواهی صادره، توافق طرفین بوده است، بنابراین، چنانچه هریک از طرفین از توافق خود برگردد ولو پس از صدور گواهی عدم امکان سازش باشد اعتبار گواهی دادگاه از بین می­رود لذا نمی­توان ممتنع را به استناد ماده واحده ملزم کرد و یا دادگاه قائم­مقام ممتنع شود و صیغه طلاق را جاری نماید.

نظر دوم

با عنایت به صدور گواهی عدم امکان سازش از جانب دادگاه و اطلاق بند «ب» ماده واحده قانون تعیین مدت اعتبار گواهی عدم امکان سازش در صورت امتناع زوج، دادگاه می­تواند به وظیفه قانونی خویش مطابق قانون مذکور اقدام نماید و هیچ­گونه تفاوتی در گواهی عدم امکان سازش از نظر ماهیت وجود ندارد.

نظر سوم

نظر به اینکه صدور گواهی عدم امکان سازش که بر مبنای توافق طرفین صادر می­گردد خارج از مصادیق مذکور در مواد 1133 و 1129 و 1130 قانون مدنی است، بنابراین، نمی­توان به استناد ماده واحده مذکور، ممتنع را الزام به اجرای صیغه طلاق نموده و در صورت امتناع به استناد ماده واحده، دادگاه صیغه طلاق را جاری نماید، زیرا در صراحت بند «ب» اجرای صیغه طلاق منوط به رعایت جهات شرعی است که این جریان در گواهی صادره مراعات نشده و لازمه آن مراعات این جهات شرعی است.

نظر چهارم

نظر به اینکه هر دعوای حقوقی، مستلزم تنطیم و تقدیم دادخواست است و این امر نیز حکایت از ترافعی بودن دعاوی می­نماید و اعلام توافق خوانده در تسلیم به خواسته خواهان جز تسهیل در امر دادرسی، دارای اثر حقوقی دیگری نیست چه دادگاه در هر حال سیر عادی دادرسی را تعقیب می­نماید، بنابراین، در فرض سوال باید توجه نمود که خواهان و خوانده دعوا، چه کسانی می­باشند.

اگر خواهان دعوا، زوج باشد، بند «الف» ماده واحده، حاکمیت دارد. البته چنانچه دادگاه در قالب گزارشی اصلاحی اقدام کند، بدیهی است که گزارش اصلاحی صادره، در اجرا، تابع شرایط قانونی خویش است.

نظر کمیسیون نشست قضائی (5)

الف) با عنایت به صدور گواهی عدم امکان سازش از جانب دادگاه و اطلاق بند «ب» ماده واحده قانون تعیین مدت اعتبار گواهی عدم امکان سازش، در صورت امتناع زوج، دادگاه می­تواند به وظیفه قانونی خویش مطابق قانون مذکور اقدام نماید و هیچ گونه تفاوتی در گواهی عدم امکان سازش از نظر ماهیت وجود ندارد.

ب) نظر به اینکه صدور گواهی عدم امکان سازش که بر مبنای توافق طرفین صادر می­گردد خارج از مصادیق مذکور در مواد 1133، 1129 و 1130 قانون مدنی است، نمی­توان به استناد ماده واحده مذکور، ممتنع را الزام به اجرای صیغه طلاق نمود و در صورت امتناع به استناد ماده واحده، دادگاه صیغه طلاق را جاری نماید زیرا در صراحت بند «ب» ماده واحده مرقوم، اجرای صیغه طلاق منوط به رعایت جهات شرعی است که این جریان در گواهی صادره مراعات نگردیده و لازمه آن مراعات این جهات شرعی است.

درخواست مشاوره حقوقی تلفنی (خط ویژه شش رقمی)      ۴۷۶۲۵۹-۰۲۱

برای مشاوره با وکیل یکی ازمبالغ فوق را به کارت    ۶۰۳۷۹۹۷۳۸۲۲۸۴۵۳۸  به نام هادی توکلی واریز نموده و اطلاعات واریز را به ۰۹۲۱۲۲۴۲۶۷۰ پیامک یا واتساپ کنید تا در کمتر از ۵ دقیقه وکیل به شما زنگ بزند.

جهت مشاوره حقوقی آنلاین رایگان کلیک کنید