- توسط: زینب نبی پور
- ۱۳۹۹/۷/۲۹ | ۱۸:۴۲:۸
با سلام.... ماده 94 قانون تجارت اینگونه بیان کرده است که : « شركت با مسئوليت محدود شركتی است كه بين دو يا چند نفر برای امور تجارتی تشكيل شده و هر يك از شركاء بدون اينكه سرمايه به سهام و قطعات سهام تقسيم شده باشد فقط تا ميزان سرمايه ی خود در شركت مسئول قروض و تعهدات شركت است . »
شرکت با مسئولیت محدود شرکتی است که مسئولیت شرکا تا میزان سرمایه ای است که به شرکت اورده اند یعنی اگر شرکت ورشکسته شود فقط تا میزان سرمایه ای که به شرکت آورده اند مسئول می باشند و طلبکاران نمی توانند بدهی های خود را از دارای و اموال شخصی شرکای شرکت مطالبه کنند ، حتی اگر سرمایه شرکت کفاف دیون طلبکاران را ندهد . خلاف این موضوع در مقابل اشخاص ثالث کان لم یکن تلقی می شود.
در موارد زیر علاوه بر شرکت، دارندگان سهم الشرکه (شرکاء) در شرکت با مسئولیت محدود، مسئول پرداخت بدهی شرکت به شمار می روند:
۱) در شرکت با مسئولیت محدود، شرکاء (سهم الشرکه داران) فقط تا میزان سرمایه ای که در شرکت با مسئولیت محدود دارند مسئول بدهی شرکت نیز خواهند بود. مثلاً اگر سرمایه ثبت شده شرکت یک میلیارد ریال باشد و یکی از شرکاء دارای ۱۰ درصد سهم الشرکه یعنی صد میلیون ریال سهم الشرکه باشد در مورد بدهی های شرکت فقط تا میزان صد میلیون ریال مسئول خواهد بود.
۲) اگر در نام شرکت با مسئولیت محدود نام یکی از شرکاء (دارندگان سهم الشرکه) همراه با نام شرکت، قید شود آن شریک، در برابر اشخاص ثالث، در مورد تعهدات و بدهی های شرکت، مانند ضامن، به شمار می رود.
۳) اگر در نام شرکت با مسئولیت محدود، عبارت با مسئولیت محدود آورده نشود آن شرکت در برابر اشخاص ثالث همچون شرکت تضامنی به شمار خواهد رفت و هر یک از شرکاء (دارندگان سهم الشرکه) مسئول پرداخت همه بدهی های شرکت با مسئولیت محدود، خواهند بود.
۴) در هنگام تاسیس (پیدایش) شرکت با مسئولیت محدود، شرکاء در مورد ارزشی که برای آورده غیر نقدی یکدیگر در نظر گرفته اند در برابر اشخاص ثالث، برای پرداخت بدهی های شرکت تا میزان ارزشی که برای آورده غیر نقدی، در نظر گرفته اند، مسئولیت تضامنی دارند.
۵) شرکاء (دارندگان سهم الشرکه) در شرکت با مسئولیت محدود در هنگامی که کوتاهی و اشتباهات آنان در هنگام تاسیس شرکت، باعث بطلان شرکت گردد در برابر اشخاص ثالث در مورد بدهی و تعهدات شرکت، مسئولیت تضامنی دارند.
انقضای مدت مدیریت: در برخی شرکتها مانند شرکتبا مسوولیت محدود، میتوان در اساسنامه قید کرد مدت مدیریت مدیران نامحدود است. در این گونه موارد طبیعتا انقضای مدت مدیریت معنی نمیدهد و تا زمانی که اراده شرکت بر باقی ماندن آن افراد در ساحت مدیر شرکت است، او همچنان مدیر میماند.
مطابق با مفاد قانون، اگر مدت مدیریت مدیران منقضی شود یا به نحو دیگری از آنان سلب مسوولیت شود، سهام مورد وثیقه آنها پس از مفاصا حساب دوره تصدیشان از قید وثیقه آزاد خواهد شد. بنابراین باید توجه داشت تا زمانی که یکی از صور فوق، به وقوع نپیوندد، مدیر همچنان مدیر است و باید به همه وظایف مدیریتی خود پایبند باشد. بعضا مشاهده میشود بنا به هر دلیلی، مانند اختلافات عمیق مدیرعامل با اعضای هیاتمدیره یا مدیران داخلی یک شرکت، مدیرعامل یا یکی از اعضای هیاتمدیره به نوعی قهر میکند و دیگر به شرکت مراجعه نمیکند. به نظر میرسد این دست اقدامات میتواند تبعات سنگینی برای او در آینده داشته باشد.
در صورتی که در زمان تصدیاش ولو در فرض عدم مراجعه به شرکت، اتفاقی بیفتد یا شرکت درگیر مسائلی مادی و حقوقی شود، در نهایت سیبل همه تیرها مدیر خواهد بود. حتی بدتر اینکه ممکن است افرادی از این عدم حضور سوء استفاده و شرکت را درگیر تعهداتی کنند. لذا واقعا به مدیران توصیه میشود یا از همان بدو امر مسوولیت را قبول نکنند یا اگر در حین مسوولیت دیگر علاقهای به ادامه فعالیت نداشته باشند صرفا به نحو قانونی از شرکت خارج شوند و حتما این تغییرات در صورتجلسه مجامع عادی درج شود و بهطور رسمی به اطلاع اداره ثبت شرکتها برسد.
مدیر به مثابه وکیل شرکت است. وقتی فردی مدیر یک شرکت میشود باید تلاش کند صلاح و غبطه موکل (شرکت) را رعایت کند. در صورت عدم رعایت این امر ممکن است مسوولیتهای حقوقی و در نهایت خسارات مادی و معنوی بر شرکت بار شود؛ خساراتی که خود مدیر در آخر باید آنها را بپردازد.