ایا بعد از بذل زوجه نسبت به مهریه خودش ، امکان رجوع به مهریه بذلش ده وجود دارد یا خیر؟
- توسط مشک اباد
- ۱۳۹۵/۵/۱۱ | ۲۲:۵:۲۰
- 3 پاسخ
- توسط: علی رضا عباسی
- ۱۳۹۶/۴/۱۴ | ۱۵:۳:۹
طور کلی بخشیدن (بذل) مهریه به سه صورت انجام میشود:
هبه ی غیرمعوض
هبه معوض
ابراء .
هبه غیرمعوض بدین معناست که زن بدون هیچ چشمداشت و عوضی مهریه اش را بذل می کند. هبه معوض یعنی بخشیدن مهریه در مقابل چیزی ( انجام یا عدم انجام کاری ) باشد. مثلا زوجه در عوض موافقت زوج با طلاق ، تمام یا قسمتی از مهریه خود را می بخشد. اما ابراء آنست که زن ذمه شوهر را نسبت به مهریه ساقط کند. یعنی بگوید چیزی از حق من بعنوان مهریه به گردن تو نیست و بریء الذمه هستی (اسقاط دین).
در مورد هبه غیر معوض، زن همیشه می تواند به مابذل ( آنچه بخشیده ) رجوع کند. ولی در صورتی که هبه معوض باشد و عوض هم داده شده باشد طبق ماده ۸۰۳ قانون مدنی هبه، قابل رجوع نیست. اما هرگاه هبه، معوض و در قبال طلاق باشد، در صورتی که زوجه در دوران عده به مهریه رجوع کند، زوج هم می تواند رجوع به زوجیت کند. یعنی طلاق بائن تبدیل به طلاق رجعی میشود. از طرف دیگر اگر بخشیدن مهریه در مقابل طلاق باشد و طلاق داده نشود، این امر ابراء محسوب نشده و یک هبه قابل رجوع است. حالت آخر ( ابراء) نیز بدلیل آنکه اسقاط دین است،اساساً قابل رجوع نیست. چرا که ابراء یکی از اسباب سقوط تعهد است.
- توسط: زهرا / فعال نشود 909 دارد سانی
- ۱۳۹۶/۴/۱۰ | ۱۸:۱:۶
سلام. دراینخصوص دو نظریه وجود دارد : اول از همه هبه صرفا درخصوص عین اموال مصداق دارد و شامل دین نمی شود لذا وقتی زنی مهریه خود را به همسرش هبه می کند معتقدند باتوجه به اینکه مهریه وجود خارجی ندارد و دین است ظهور در ابرا دارد مگر اینکه خلاف ان ثابت شود. نظر دیگر این است که اگر از لفظ بخشش استفاده شود ظهور در معنی هبه دارد و غیرقابل رجوع است زیرا الفاظ عقود محمول است بر معانی عرفیه. برای مشاوره بیشتر تماس بگیرید. تماس با 99225052 داخلی 8110( بدون کد.)
- توسط: مجید صفایی
- ۱۳۹۵/۵/۱۱ | ۲۲:۷:۳۷
اول) بذل مهریه ازاعمال حقوقی است و رعایت تمامی شرایط صحت معامله در ان ضروری است به طوری که اگر بذل مهریه در اثر اعمال فشار ازطریق ,تشویق, ترغیب و تدلیس و اجبار و اکراه باشد حسب مورد قواعد فضولی یا بطلان خواهد داشت. شایعترین مورد بذل مهریه در طلاق خلع و مبارات اتفاق می افتد.
دوم)دربخشیدن مهریه توسط زوجه سه حالت قابل تصور است.
الف) زوجه مافی الذمه زوج را ابراء میکند .دراین حالت تکلیف زوج در ادای مهر به طور کلی ساقط میشود و امکان رجوع نیز وجود ندارد(ابراء)
ب) زوجه در قبال طلاق , مهریه خود را به شوهر بذل میکند.همانگونه که بیان شد بذل مهر در قبال طلاق در طلاق های خلع و مبارات انجام میشود.دراین فرض زوجه میتواند در زمان عده ازبذل خود رجوع کند و این رجوع باید به زوج ابلاغ شود و زوج نیز با اطلاع اختیار رجوع را دارد.
ج) زوجه مهریه خود را به زوج هبه و بذل میکند. لذا مهر تابع عقد هبه و شرایط هبه را خواهد داشت.
انچه از سند اولی فهمیده میشود این است که زوجه مهریه خود را هبه نموده است و لذا تکلیف زوج به پرداخت مهریه به طور کلی ساقط نشده است چرا که امکان رجوع زوجه و مطالبه مهریه وجود دارد با توجه به اینکه هبه رسمی بوده اگر زوجه در سند حق رجوع را از خود سلب کرده باشد قطعا حق رجوع نخواهد داشت.
بنابراین علی القاعده امکان رجوع از هبه ولو رسمی وجود دارد.
انچه موضوع را اهمیت داده این است که عمدتا بذل مهریه ای که به صورت وجه نقد یا سکه باشد را مشمول مقررات ابراء میدانند و نه عقد هبه.
به صراحت ماده 289 قانون مدنی ابراء صرفا در خصوص دیون قابل تحقق است ولذا طبق این نظر اگر زوجه مهریه را به زوج ببخشد امکان رجوع نیست.
طبق این نظر چون مهریه دین است در قالب ابراء قرار میگیرد. و مشمول ماده 806 قانون مدنی می باشد.
بنابراین ممکن است دادگاه سند اولی را طبق این نظریه که مهریه دین و فی الذمه است ابراء تلقی نماید و اثار ابراء را برآن بار نموده و حکم به بی حقی زوجه در مطالبه مهریه صادر نماید که در این فرض سند دوم تنظیم شده نیز کارساز نخواهد بود.