عرض سلام و خدا قوت... بخاطر شکایت خانمم از من بخاطر ایراد ضرب و جرح عمدی و ترک انفاق به ترتیب از بابت ضرب و جرح به ۵ سال حبس تعزیری و از بابت ترک انفاق به ۲ سال حبس تعزیری محکوم شدم و به رای دادگاه بدوی اعتراض زدم و دادگاه تجدید نظر وقت رسیدگی داده؛ مضاف بر اینکه من به هیچ وجه خانمم رو مورد ضرب و جرح قرار ندادم و برادر خانمم مرتکب ضرب و جرح شده ولی خانمم با شکایت و آوردن شهود تلقینی که کاملا ساختگیه و اصلا حضور نداشتن در محل یا منزل مون به من این تهمتو زده، خانمم ادعا داره تو منزل مشترک مورد ضرب و جرح قرار گرفته در شرایطی که من با پدر و مادرم به همراه خانمم در یک خونه زندگی میکنم و شاهدن که هیچ ضرب و جرحی وارد نکردم به خانمم از طرفی خانمم در روزی که ترک منزل کرد بدون صدمه و جراحت در حضور همسایگان و پلیس ترک منزل کرد ◀استشهادیه محلی از همسایگان مبنی بر اینکه این خانم بدون صدمه در حضور ما ترک منزل کرد ◀sms های ارسالی از طرف خانمم که گفته برادرم من رو کتک کاری کرده و گفته با پول میشه همه چی رو حل کرد و از کجا میدونی قاضی پول نگرفته ◀مدارک پزشکی مبنی بر دو بار سابقه خودکشی خانمم و بستری شدن در بیمارستان ◀گزارش بیمارستان مبنی بر اینکه خانم با آثار جراحت و ضرب و جرح اقدام به خودکشی کرده و سه روز بستری شده و نهایتا با رضایت شخصی ترخیص شده ◀اظهارات بالینی خانمم در بیمارستان که صراحتا اعلام کرده برادرم من رو مورد ضرب و جرح قرار داده مهر و امضا کرده اون برگه رو ◀نظریه متخصص اعصاب و روان مبنی بز اینکه خانم مطابق آزمایشات مبتلا به بیماری روحی روانی هست و به قرص روانگردان از نوع ترامادول اعتیاد داره و اینکه سابقه خود زنی داره و باید تحت درمان باشه دادگاه تجدید نظر وقت رسیدگی داده و از من که متهمم خواسته شهود استنادی خودمو ببرم آیا امکان اثبات بی گناهیم هست؟ در مورد ترک انفاق هم دادخواست تمکین دادم ولی نتونستم حکم تمکین بگیرم بخاطر اینکه خانمم گواهی پزشکی قانونی آوردن و ادعا کردن من وی رو زدم و دادگاه خانواده به استناد ماده ۱۱۱۵ قانون مدنی دعوی منو رد کرد