سلام من اهل شهرستانم وخواهرم ۱۵سال بود دراسلامشهر تهران زندگی میکردن .سال گدشته پسرش ک معتاد شده بود وب خونه مادربزگش در شهرستان اومده بود فوت کرد خواهرم ازسال ۹۶ وصیت نامه نوشته بود شش ماه بعد فوت پسرش بالای قبر او ۱۰۰ عدد قرص میخوره ک باتلاش پزشکان از مرگ حتمی نجات یافت بعد ازاون هی تکرار میکرد ک خودکشی وپسرش اذهنش بیرون نمیره .متاسفانه ما اونو درک نکردیم بعد از سالگرد پسرش ک ۱۵ خرداد۱۴۰۲ خودش و۲۵ مرداد از درخونشون حلق آویز کرد ن اینکه خودش وکشت تموم شد مادرش خواهراش برادراش هم بدون ا ون مر گ تدریجی رو تجربه میکنن .ومن هی خودمو مقصر میدونم وعذاب وجدان شدید دارم چون دوسال ازمن بزگتر بود۴۸ سال داشت روز قبل از خودکشی من زنگ زدم گف دیشب نوک سوز ن وقیچی کردم فروکردم رگ م کزیر جلدی رف ودستم باد کرد بعد با شیشه دستم وبریدم دراوردم .شوهرش هم شاهد ای قضیه بوده ولی کاری نکرده .مثلا ببره دکتر یا یه نفر وبیاره پیش خواهرم بمونه یادخترش ک۱۸ ساله است رفته بود خونه دخترعمش ب اون بگه بیاد بمونه بالخره خواهرم خودکشی کرد آیا شوهرش مقصره