• توسط: رضا رستگار
• ۱۴۰۱/۱۲/۲۲ | ۱۴:۵۲:۵۵

---

در قانون مدنی در خصوص صلح عمری صحبتی نشده. اما در ماده 41 تعریف عمری آمده: به معنای حق انتفاعی است که به موجب عقدی از طرف مالک برای شخص به مدت عمرِ مالک یا شخص ثالثی که می تواند شخص منتفع نیز باشد ایجاد می گردد. مثلا شخص در قالب عقد صلح، ملکی را به فرزندش واگذار می کند اما برای خود یا همسرش یا والدینش حق انتفاع عمرا قرار می دهد به این نحو که تا زمانی که زنده اند بتوانند از این ملک استفاده کنند اما مالکیت آن برای فرزندش می باشد. حتی اگر این ملک به فروش برسد حق انتفاعِ عمرا برای شخصی که حق عمرا برای اوست باقی خواهد ماند. صلح مشروط: ضمن عقد صلح شرطی قرار گیرد و شرط درج شده در قرارداد نباید مغایر با مفاد مواد 232 و 233 قانون مدنی و ماده 30 قانون دفاتر اسناد رسمی باشد. مثلا نباید انجام آن شرط غیرممکن باشد، نباید نامشروع باشد، نباید مغایر با نظم عمومی و اخلاق حسنه باشد و ... . مثال برای شرط صحیح: شرط شود کسی که به نفع او صلح شده هرسال یا هر ماه برای مدت معینی مبلغی را به عنوان نفقه به صلح کننده یا فرزندش پرداخت نماید. اما دقت شود در صورت عدم اجرای شرط، عقد صلح دارای اعتبار نخواهد بود.