• توسط: میلاد فتاحی
• ۱۴۰۱/۳/۳۰ | ۲:۲۸:۱۲

---

بر اساس ماده 303 قانون آیین دادرسی مدنی، حکم غیابی، تعریف شده است که بر اساس این ماده : " حکم دادگاه، حضوری است ؛ مگر این که خوانده یا وکیل یا قائم مقام یا نماینده قانونی وی، در هیچ یک از جلسات دادگاه، حاضر نشده باشد و به طور کتبی نیز دفاع نکرده باشد و یا اخطاریه، ابلاغ واقعی نشده باشد ". بنابراین ، ملاک تشخیص حکم غیابی از حکم حضوری، این است که : خوانده ، وکیل یا قائم مقام او، در هیچکدام از جلسات دادگاه، حضور نیافته باشند . هیچ کدام از خوانده ، وکیل یا قائم مقام او، لایحه ای هم به دادگاه نفرستاده باشند . اخطاریه، ابلاغ واقعی نشده باشد . به عبارت دیگر ، برگه اخطاریه به خود خوانده، تحویل داده نشده باشد. بنابراین، با توجه به تعریف قانون از حکم غیابی، در صورتی که رای دادگاه، مطابق با شرایط مندرج در ماده 303 قانون آیین دادرسی مدنی، صادر بشود و خوانده نسبت به رای صادر شده، اعتراضی داشته باشد، اعتراض او تحت عنوان واخواهی قرار می گیرد. احکام واخواهی کیفری، در ماده 406 قانون آیین دادرسی کیفری بیان شده است، به موجب این ماده: "در تمام جرايم، به استثنای جرايمی كه فقط جنبه حق‌ اللهی دارند، هرگاه متهم يا وكيل او در هيچ‌ يک از جلسات دادگاه، حاضر نشود يا لايحه دفاعيه نفرستاده باشد، دادگاه پس از رسيدگی، رای غيابی صادر می كند. در اين‌ صورت، چنانچه رای دادگاه، مبنی بر محكوميت متهم باشد، ظرف بيست روز از تاريخ ابلاغ واقعی، قابل واخواهی در همان دادگاه است." به موجب این ماده، واخواهی در دعاوی کیفری نیز مانند دعاوی حقوقی، نیازمند وجود سه شرط، عدم حضور متهم یا وکیل او در جلسات دادگاه، عدم ارسال لایحه دفاعیه و عدم ابلاغ اخطاریه به متهم می باشد و.... . شما نسبت به ثبت واخواهی اقدام نمایید و با ادله محکم وکافی در محل دادگاه حضور بهم رسانید