• توسط: سید محمدحسن محدث حسینی
• ۱۴۰۰/۱۰/۲۹ | ۲۲:۲۵:۱

---

باسلام و احترام این عبارت بیانگر مسئولیت بازگرداندن ثمن(پول) بیع به مشتری(خریدار) توسط بایع، در صورت مستحق للغیر درآمدن مبیع است. ماده ۳۹۰ قانون مدنی بیانگر ضمان درک مبیع می باشد که با دقت در متن ماده هیچگونه لفظ امری دیده نمی شود و این به معنای تکمیلی بودن ماده ۳۹۰ می باشد. از طرفی قانون نسبت به شرط خلاف ضمان درک نیز ساکت می باشد، اما دیوان عالی کشور در رای شماره ۱۹۱۴ مورخ ۱۸/۸/۱۳۷۸به صراحت بیان داشته شرط بر خلاف ضمان درک (شرط عدم مسئولیت بایع در قبال مستحق للغیر در آمدن مبیع) مخالف مقتضای ذات بیع نبوده و صحیح است مگر آنکه فروشنده از عدم مالکیت خود آگاه باشد. در نتیجه با توجه به متن ماده ۳۹۰ و رای دیوان عالی کشور با استناد به ماده ۱۰ قانون مدنی متعاقدین در راستای رای دیوان می توانند شرط خلاف ضمان درک در عقد بیع نمایند.