• توسط: نرجس محمدی شاهد
• ۱۴۰۰/۸/۱۶ | ۱۰:۴:۳

---

با سلام و وقت بخیر اصل قولنامه در جلسه رسیدگی باید ابراز شود و کپی آن ارزشی ندارد. اما اگر هم شما وهم طرف مقابل به مفاد آن اقرار نمایید، فتوکپی و مفاد آن می تواند ارزش اثباتی پیدا کرده و هر دو طرف می توانند به آن استناد نمایند. در سوالی که شما مطرح نمودید، ظاهرا مدعی، قولنامه را بر علیه شما به کار برده و اوست که باید اصل سند را ابراز کند و نه شما و شما از بابت عدم ابراز قولنامه محکوم نمی شوید و بهتر است به مفاد آن اگر به ضرر شماست اقرار نیز ننمایید. مگر اینکه خودتان هم مدعی حقی باشید که مستند به قولنامه مذکور است که در این صورت با اقرار دو طرف به صحت کپی می تواند مورد استناد واقع گردد.

• توسط: مسیح اقاداودی جلفایی
• ۱۴۰۰/۸/۱۶ | ۹:۵۲:۳۵

---

ماده 96 خواهان باید اصل اسنادی که رونوشت آنها را ضمیمه دادخواست کرده است در جلسه دادرسی حاضر نماید. خوانده نیز باید اصل و رونوشت اسنادی را که می خواهد به آنها استناد نماید در جلسه دادرسی حاضر نماید. رونوشت اسناد خوانده باید به تعداد خواهان‌ها به علاوه یک نسخه باشد. یک نسخه از رونوشت‌های یادشده در پرونده بایگانی و نسخه دیگر به طرف تسلیم می شود. در مورد این ماده هرگاه یکی از اصحاب دعوا نخواهد یا نتواند در دادگاه حاضر شود، چنانچه خواهان است باید اصل اسناد خود را، و اگر خوانده است اصل و رونوشت اسناد را به وکیل یا نماینده خود برای ارائه در دادگاه و ملاحظه طرف بفرستد والّا در صورتی که آن سند عادی باشد و مورد تردید و انکار واقع شود، اگر خوانده باشد از عِداد دلایل او خارج می شود و اگر خواهان باشد و دادخواست وی مستند به ادله دیگری نباشد در آن خصوص ابطال می گردد. در صورتی که خوانده به واسطه کمی مدت یا دلایل دیگر نتواند اسناد خود را حاضر کند حق دارد تأخیر جلسه را درخواست نماید، چنانچه دادگاه درخواست او را مقرون به صحت دانست با تعیین جلسه خارج از نوبت، نسبت به موضوع رسیدگی می نماید.