- توسط: اسماعیل جعفری
- ۱۴۰۰/۷/۲۷ | ۱۲:۰:۵۲
به استناد ماده ۲۴ دیوان عدالت اداری ، و تبصره ۴ ماده ۷ قانون کار کارفرمایان موظفند به کارگری که مطابق قرارداد ، یک سال یا بیشتر ، به کار اشتغال داشته است برای هر سال سابقه ( اعم از متوالی یا متناوب ) به نسبت مدت کارکرد، مزایای قانونی پایان کار ( سنوات ) را بر مبنای هر سال یک ماه آخرین مزد ( حقوق ) به عنوان مزایای پایان کار ( سنوات ) پرداخت نمایند . به استناد ماده ۳۴ قانون کار مبنای محاسبه مزایای پایان کار ( سنوات ) کلیه وجوه نقدی یا غیر نقدی و یا مجموع آنهاست که کارگر به اعتبار قرارداد کار ( و یا در مقابل کار ) دریافت می نماید، شامل :
مزد یا حقوق ، کمک عائله مندی ، هزینه های مسکن ، خواربار ، ایاب و ذهاب ، مزایای غیر نقدی ، پاداش افزایش تولید ، سود سالانه و نظایر آنها.