با سلام. اینجانب م رشیدیان از مشهد , ۴۴ ساله و متاهل , مدت ۱۷ سال کارمند رسمی بانک رفاه کارگران مشهد بودم . در سال ۹۲به دلایل شخصی غیبت نمودم . سال ۹۳ ( گذشت یکسال ) کمیته انضباطی بانک مرا فراخواند . در جلسه تهران شرکت و عنوان نمودم اشتباه کردم و قصد بازگشت مجدد دارم . پس از آن دیگر خبری نشد , تا اینکه در ۹۴/۲/۱۶ حکم اخراج بدستم رسید . دادخواست را به اداره کار دادم . روال اداره کار یکسال طول کشید و در نهایت حکم بانک را تایید نمودند . به دیوان عدالت شکایت بردم که آنجا نیز نتیجه ای عایدم نشد . در حال حاضر تقاضای تجدید نظر کردم و منتظر . اما مواردی که در اداره کار و نیز دیوان مطرح کرده ام : ۱- برابر آئین نامه انضباطی بانک رفاه , مجازات غیبت غیر موجه بیش از سی روز , بترتیب شامل ۴ مورد ذیل است : الف ) کسر یک سوم حقوق و مزایا ... ب ) تنزل مقام ... پ ) انتقال به شهر های دیگر ... ج ) اخراج . حال چگونه بانک بدون رعایت ترتیب و لحاظ موارد الف ب پ تنها آخرین حکم یعنی اخراج را در نظر گرفته است ۲- چطور کارمند دائمی و رسمی , در صورت غیبت , پس از گذشت یکسال , تازه بدنبال و به فکرش می افتند . آیا نظر سوئ در این جریان محرز نیست . ۳- مگر نه اینست که اخراج کارکنان از نظر اداره کار میبایست با تایید شورای کارگری و.. صادر شود . حال چطور بانک رفاه , بدون هر گونه اطلاع رسانی غیبت حقیر به اداره کار و تنها با تشکیل یک جلسه , آنهم با اعضا ئ خود بانک , اقدام به اخراج مستقیم من میکند . بدون اینکه حق اعتراض و تجدید نظری به حقیر بدهند . در خاتمه با توجه به اینکه , در حال حاضر امکان موجه نمودن غیبتم فراهم نیست , از شما تقاضا دارم تا راهنمایی فرمائید . مجددا یادآوری نمایم که تنها فرصت تجدید نظر خواهی دیوان عدالت اداری برایم مانده است . و در صورتیکه راهکاری باشد , حاصر به انعقاد قرارداد اعطای وکالت به شما هستم . با تشکر