- توسط: سید علی موسوی
- ۱۳۹۹/۹/۲۶ | ۱۹:۱:۱۶
باسلام ضرورت امضا به عنوان رکن اصلی سند از قوانین گوناگون استنباط میشود؛ از جمله ماده ۱۲۹۳ قانون مدنی به این شرح:«... سند مزبور در صورتی که دارای امضا یا مهر طرف باشد عادی است» و ماده ۱۳۰۱ ق. م به این شرح:«... امضایی که در روی نوشته یا سندی باشد بر ضرر امضا کننده دلیل است»، همچنین مواد ۱۳۰۲ و ۱۳۰۳ همین قانون و مواد ۲۲۳ و ۳۰۷ و ۳۱۱ قانون تجارت راجع به اسناد تجاری (برات، سفته، چک) و مواد ۲۷۸ و ۲۷۹ قانون امور حسبی در مورد وصیت نامه و مواد ۶۳ و ۶۵ قانون ثبت که با ملاحظه مواد فوق و تکرار این نوع احکام، هیچ تردیدی در لزوم و اهمیت امضای سند به وجود نمیآید؛ بنابر این نوشته منتسب به اشخاص، فقط در صورتی قابل استناد است که امضا شده باشد؛ زیرا امضا نشان تایید مندرجات سند میباشد و سند فاقد آن، ناقص بوده و مهمترین رکن اعتبار را ندارد. در فرض سوال، اولاً: بانک نمی تواند چک فاقد امضا را «صادر شده» تلقی و عدم پرداخت آن را گواهی نماید.
ثانیاً: صدور چنین گواهی از سوی بانک باعث نمی شود چک مزبور اعتبار یافته و یا مصداق صدور چک بلامحل شود.