• توسط: مسعود زمانیان
• ۱۳۹۹/۹/۶ | ۲۳:۱۸:۵۹

---

ماده ۵۱ قانون کار و محاسبه ساعت کار عادی پیش از محاسبه هر عنصری از حقوق و دستمزد ماهانه شاغلان، بایستی ساعات فعالیت هر فردی که استخدام شده است، جمع آوری شود. طبق ماده پنجاه و یک قانون اشتغال ایران (قانون کار)، ساعت فعالیت شاغلان نباید بیش از ۸ ساعت در شبانه روز باشد و در تبصره ۱ آن نیز ذکر شده که ساعات فعالیت در هفته، نباید از چهل و چهار ساعت تجاوز کند. طبق ماده شصت و دوم قانون اشتغال، روز جمعه، روز تعطیل محسوب می شود و مزدش به فرد تعلق می گیرد. پس ساعت فعالیت عادی یک شاغل در روز، ۷ ساعت و ۲۰ دقیقه خواهد بود. اگر شما عدد چهل و چهار را بر ۶ تقسیم کنید، به ۲۰/۷ می رسید. در ماده شصت و چهارم قانون اشتغال به این موضوع اشاره شده که مرخصی سالانه شاغلان با استفاده از مزد و احتساب چهار روز جمعه، جمعا یک ماه است. پس، با احتساب ماده شصت و دوم و شصت و چهارم قانون اشتغال می توان روز های فعالیت یک شاغل را این گونه محاسبه نمود که روز های فعالیت به علاوه مرخصی استحقاقی به علاوه روز های جمعه و تعطیلات، جمع کارکرد ماهانه او را رقم خواهد زد. در نیمه اول سال، سی و یک روز و برای نیمه دوم سال، ۳۰ روز و برای اسفند ماه نیز معمولا بیست و نه روز خواهد بود. حداقل و حداکثر ساعت کار در ماه با در نظر گرفتن موضوعاتی که در بالا اشاره شد و با توجه به این که ساعت کاری هر شاغل در ایران، ۷ ساعت و ۲۰ دقیقه است، لذا ساعت فعالیت عادی شاغلان بر اساس این فرمول که در زیر آمده است، محاسبه می سود: (روز های عادی x۲۰/۷) + (روز های جمعه و تعطیلات x ۲۰/۷) + (روز های مرخصی x۲۰/۷) ساعت فعالیت عادی هر شاغل = روز های هر ماه ضرب در ۲۰/۷ با توجه به فرمول فوق، ساعت فعالیت عادی شاغلان در شش ماهه اول سال، ۲۲۷ ساعت و در شش ماهه نیمه دوم سال، ۲۲۰ ساعت است. در ماه اسفند، ۲۱۲ ساعت خواهد بود هر فرد در هفته، جمعا ۴۴ ساعت فعالیت می کند که در ماه، ۲۲۰ ساعت می شود. نحوه محاسبه اضافه کاری به این صورت است که ساعات اضافه کاری در ۲۲۰ ساعت ضرب شده و ماحصل، در ۱۴۰ درصد ضرب می شود. عددی که بدست می آید، بر حقوق پایه کارگر تقسیم می شود.

• توسط: مرضیه جایگران قائدی
• ۱۳۹۹/۹/۶ | ۱۳:۱۴:۴۸

---

هر فرد در هفته، جمعا ۴۴ ساعت فعالیت می کند که در ماه، ۲۲۰ ساعت می شود. نحوه محاسبه اضافه کاری به این صورت است که ساعات اضافه کاری در ۲۲۰ ساعت ضرب شده و ماحصل، در ۱۴۰ درصد ضرب می شود. عددی که بدست می آید، بر حقوق پایه کارگر تقسیم می شود. طبق ماده پنجاه و نهم قانون کار جمهوری اسلامی ایران، ارجاع هر فعالیت اضافی به شاغلان در شرایط عادی، با رعایت موافقت مستخدم و پرداخت ۴۰ درصد اضافه بر مزد به ازای هر ساعت فعالیت و عملکرد عادی، مجاز خواهد بود. به همین خاطر در فرمول محاسبه اضافه کار، عدد ۱۴۰ درصد را شاهد هستیم که جمع ۱۰۰ و ۴۰ خواهد بود.