تصادفات رانندگی یکی از معضلات اجتماعی و اقتصادی جدی در ایران به شمار میرود که سالانه خسارات مالی و جانی فراوانی را به شهروندان و نظام اقتصادی کشور تحمیل میکند. با توجه به اهمیت موضوع و ضرورت تسهیل در روند رسیدگی به این حوادث، هیئت وزیران در تاریخ ۷ اردیبهشت ۱۴۰۴، آییننامه اجرایی بند (د) ماده ۱۱۳ قانون برنامه پنج ساله هفتم پیشرفت جمهوری اسلامی ایران را تصویب کرد. این آییننامه با هدف تسریع در رسیدگی به تصادفات رانندگی منتهی به صدمات بدنی غیرعمدی تدوین شده و گام مهمی در جهت بهبود فرآیندهای حقوقی و اداری مرتبط با این حوزه محسوب میشود.
پیش از تصویب این آییننامه، فرآیند رسیدگی به تصادفات رانندگی اغلب با چالشهای متعددی از جمله اطاله دادرسی، پیچیدگیهای اداری و بروکراتیک، و عدم هماهنگی میان نهادهای ذیربط مواجه بود. این مشکلات نه تنها موجب تضییع حقوق مصدومان و قربانیان تصادفات میشد، بلکه هزینههای اضافی را نیز بر دوش نظام قضایی و بیمهای کشور تحمیل میکرد. آییننامه جدید با رویکردی نوآورانه و با تکیه بر فناوریهای نوین، سعی در رفع این چالشها و ایجاد سازوکاری کارآمد و سریع برای رسیدگی به تصادفات رانندگی دارد.
یکی از نوآوریهای اصلی این آییننامه، استفاده از بستر الکترونیکی برای ثبت، پردازش و ابلاغ اسناد مرتبط با تصادفات رانندگی است. طبق ماده ۲ این آییننامه، فرماندهی انتظامی جمهوری اسلامی ایران (فراجا) موظف است با بررسی صحنه تصادف، ترسیم کروکی الکترونیک و تعیین علت تصادف، نسبت به تشکیل پرونده و ابلاغ گزارش تصادف در بستر سامانه ابلاغ الکترونیکی قضایی (ثنا) به طرفین و حسب مورد شرکت بیمهگر یا صندوق تأمین خسارتهای بدنی اقدام کند. این رویکرد الکترونیکی، ضمن کاهش بوروکراسی اداری، به تسریع در روند رسیدگی و افزایش شفافیت کمک شایانی میکند.
نقش سازمان پزشکی قانونی در این آییننامه بسیار پررنگ و حائز اهمیت است. طبق ماده ۳، این سازمان مکلف است نوع، تعداد و حتیالمقدور زمان و علت حدوث صدمات بدنی وارده به مصدوم و میزان (درصد) خسارت بدنی را به نحوی که محاسبه و پرداخت آن به سهولت برای بیمهگر یا صندوق امکانپذیر باشد، تعیین کند. این رویکرد دقیق و تخصصی به ارزیابی صدمات، از یک سو حقوق مصدومان را تضمین میکند و از سوی دیگر، مبنای روشنی برای پرداخت خسارت توسط شرکتهای بیمه یا صندوق تأمین خسارتهای بدنی فراهم میآورد.
یکی دیگر از نکات قابل توجه در این آییننامه، پیشبینی سازوکار اعتراض به گزارشهای تصادف و نظریات پزشکی قانونی است. طبق ماده ۷، هریک از طرفین و حسب مورد بیمهگر یا صندوق میتوانند تا یک هفته پس از ابلاغ، اعتراض خود را نسبت به گزارش تصادف (کروکی) یا نظریه پزشکی قانونی اعلام کنند. این مهلت مشخص، ضمن احترام به حق اعتراض ذینفعان، از اطاله بیمورد روند رسیدگی جلوگیری میکند.
آییننامه جدید همچنین تکلیف پرداخت خسارت را در صورت عدم اعتراض به گزارش تصادف یا نظریه پزشکی قانونی روشن کرده است. طبق ماده ۱۰، چنانچه ظرف مهلت مقرر، اعتراضی مطرح نشود، بیمهگر یا صندوق مکلف است حداکثر ظرف بیست روز پس از انقضای مهلت، نسبت به پرداخت خسارت بدنی اقدام کند. این ضربالاجل مشخص، ضمانت اجرایی مناسبی برای تضمین حقوق مصدومان و پرداخت به موقع خسارات است.
نکته قابل توجه دیگر، پیشبینی پرداخت خسارت بدون نیاز به صدور رأی دادگاه در مواردی است که طرفین اعتراضی به گزارش تصادف و نظریه پزشکی قانونی نداشته یا از اعتراض خود صرفنظر کنند. این رویکرد که در ماده ۱۱ آییننامه تصریح شده، گامی مهم در جهت کاهش حجم پروندههای قضایی و تسریع در روند پرداخت خسارت به مصدومان است.
آییننامه همچنین بر لزوم همکاری و هماهنگی میان نهادهای مختلف از جمله وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی، سازمان فوریتهای پزشکی، بیمارستانها و سایر مراکز درمانی و جمعیت هلال احمر تأکید کرده و آنها را مکلف به فراهم کردن دسترسیهای لازم به مستندات پزشکی مصدومان تصادفات رانندگی برای سازمان پزشکی قانونی و صندوق تأمین خسارتهای بدنی نموده است.
مرکز آمار و فناوری اطلاعات قوه قضائیه نیز در این آییننامه وظایف مشخصی برعهده دارد، از جمله فراهم کردن امکان ایجاد حساب کاربری ثنا برای طرفین، امکان ارسال مستندات پرونده از طریق سامانه، و ایجاد دسترسی لازم به سامانه برای مشاهده مستندات ارسالی. این تمهیدات فنی و زیرساختی، نقش مهمی در تسهیل و تسریع فرآیندهای اداری و قضایی مرتبط با تصادفات رانندگی ایفا میکنند.
بیمه مرکزی جمهوری اسلامی ایران نیز به عنوان نهاد ناظر بر صنعت بیمه، مکلف به نظارت بر عملکرد بیمهگر و صندوق در مورد پروندههای موضوع این آییننامه شده است. این نظارت، تضمینکننده اجرای صحیح مفاد آییننامه و رعایت حقوق مصدومان تصادفات رانندگی است.
در مجموع، آییننامه اجرایی بند (د) ماده ۱۱۳ قانون برنامه هفتم پیشرفت، با رویکردی نوآورانه و جامع، سعی در بهبود فرآیند رسیدگی به تصادفات رانندگی منتهی به صدمات بدنی غیرعمدی دارد. این آییننامه با تکیه بر فناوریهای نوین، تعیین وظایف دقیق نهادهای ذیربط، و پیشبینی سازوکارهای شفاف و زمانبندیشده، میتواند گامی مؤثر در جهت تحقق عدالت، تسریع در جبران خسارت مصدومان، و کاهش اطاله دادرسی در این حوزه باشد
.
هیئت وزیران در جلسه ۱۴۰۴/۰۲/۰۷ به پیشنهاد شماره ۴۳۱۶۸ مورخ ۱۴۰۳/۱۰/۲۶ وزارت دادگستری (با همکاری مراجع ذیربط) و تایید رئیس قوه قضائیه و به استناد تبصره ۲ بند (د) ماده (۱۱۳) قانون برنامه پنج ساله هفتم پیشرفت جمهوری اسلامی ایران مصوب ۱۴۰۳،آئین نامه اجرایی بند یاد شده را به شرح ذیل تصویب کرد:
ماده ۱- در این آیین نامه،اصطلاحات زیر،در معانی مشروح مربوط به کار می روند:
ماده ۱۳- در مواردی که صندوق و بیمه گر مطابق این آیین نامه خسارت بدنی را پرداخت کنند، مفاد ماده (۳۷)، قانون نسبت به میزان خسارت بدنی پرداخت شده مجری است.
ماده ۱۴- وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی، سازمان فوریت های پزشکی(اورژانس)، بیمارستان ها و سایر مراکز درمانی و جمعیت هلال احمر جمهوری اسلامی ایران مکلفند دسترسی های لازم به مستندات پزشکی مصدومان تصادفات رانندگی را برای سازمان و صندوق فراهم کنند.
ماده ۱۵- مرکز آمار و فناوری اطلاعات قوه قضائیه مکلف است: