شما در هر شهر و مکانی که زندگی کنید، قوانینی وجود دارند که در اکثر مناطق یکسان هستند. یکی از مسائلی که شما در همه جا نام آن را می شنوید، قرارداد است. قرارداد انواع مختلفی دارد که با توجه به هدف شما نوع آن مشخص می شود. قرارداد ها بسته به زمان به چند دسته نیز تقسیم می شوند؛ قرارداد های دائم، موقت، ساعتی و... از این دسته می باشند. در صورت نیاز در مواقعی که قادر به تماس نیستید می توانید از وکیل 24 ساعته وکیل تلفنی مشاوره حقوقی واتس اپی دریافت نمایید. در این مطلب قصد داریم شما را با قرارداد نویسی قانون کار و قوانین آن آشنا کنیم. در بیشتر نقاط دنیا نه فقط کشور ما، هر شخصی که بخواهد یک فعالیت انجام داده و در ازای آن مزد دریافت کند، نیازمند عقد قرارداد کاری است. در کشور ما قوانین قرارداد های کاری، پیرو قوانین اداره تعاون، کار و رفاه اجتماعی هستند که به آن به صورت خلاصه، قانون کار نیز گفته می شود. قرارداد نویسی قانون کار اصول و قواعدی دارد که وکیل قرارداد های اداره کار، به خوبی در جریان آن قرار دارند. شما می توانید برای آشنایی کامل تر با این قواعد، از مشاوره با وکلای پایه یک دادگستری در مجموعه ی وکیل تلفنی کمک بگیرید.
همانطور که از نام این عنوان پیداست و بر اساس اصول قرارداد نویسی قانون کار، قرارداد های کاری موقت، قرارداد هایی هستند که شما با امضا کردن آن متعهد خواهید شد برای مدت زمان معینی، به کار تعریف شده در قرارداد مشغول شوید. در این نوع قرارداد، تاریخ دقیق شروع کار و تاریخ دقیق پایان کار عنوان می شود و همه چیز معین و مشخص خواهد بود.
این قرارداد ها یکی از پر استفاده ترین انواع قرارداد هستند. طبق قوانین قرارداد نویسی قانون کار، در طول مدتی که در قرارداد ذکر شده است نمی تواند کارگر خود را اخراج کند (ماده ی 25 قانون کار). این مسئله نیازمند طی کردن مراحل پیچیده تری می باشد. همچنین یک کارگر در صورتی که بخواهد استعفا دهد، باید حداقل 15 روز پیش از استعفا، موضوع را به کارفرما اطلاع دهد. شما می توانید با استفاده از مشاوره حقوقی شبانه روزی، پاسخ سوالات خود در مورد اصول قرارداد نویسی قانون کار در حوزه ی قرارداد کار موقت را جویا شوید. البته در این نوع قرارداد ها نیز سیاست قوانین قرارداد نویسی قانون کار بر این اصل پیش میرود که هیچ یک از طرفین خسارت نبینند و حقوق دو طرف بر طبق قانون رعایت شود. شما با دریافت مشاوره حقوقی آنلاین قادر خواهید بود به سادگی از حق خود طی یک قرارداد اطلاع پیدا کرده و در صورت نیاز، پیگیر حقوق خود باشید.
تفاوتی ندارد که شما اقدام به عقد قرارداد در یک شرکت خصوصی کرده اید یا دولتی، قوانین قرارداد نویسی قانون کار در همه جا یکسان است. برگه ای که قرارداد کاری برای کارگر روی آن نوشته شده است توسط خود کارگر و کارفرما امضا می شود. یک نسخه از آن نزد کارگر و یک نسخه نزد کارفرما قرار می گیرد. یک نسخه نیز به اداره ی کار فرستاده خواهد شد. بر اساس قوانین قرارداد نویسی قانون کار، در فرم قرارداد مشخصات کامل کارگر و کارفرما ذکر می شود. سپس طرفین، قرارداد را به خوبی بررسی کرده و آن را امضا می نمایند. از صحت اطلاعات وارد شده قبل از هرچیز، اطمینان حاصل نمایید. شما می توانید از مشاوره حقوقی آنلاین نیز برای اطمینان از صحت مفاد قرارداد استفاده کنید.
-نام و نام خانوادگی، آدرس، تلفن ثابت، نام پدر، شماره شناسنامه، کد ملی، میزان تحصیلات، تلفن همراه برای کارگر. و نشانی و تلفن ثابت و نام شرکت یا سازمان برای کارفرما.
-موضوع قرارداد که همان شرح وظایف است.
-مدت دقیق قرارداد با ذکر تاریخ و ساعات کار هفتگی.
-موارد مربوط به دریافت حقوق و مزایا و میزان مرخصی استحقاقی.
بهتر است طرفین پیش از عقد قرارداد، مفاد آن را به خوبی بررسی کرده و در صورتی که موضوعی را خلاف خواست و میل خود مشاهده کردند، بیان نمایند. حل شدن مشکلات پیش از امضا کردن قرارداد می تواند شما را از دردسرهای آتی نجات دهد. قرارداد کاری باید واضح، صریح و معین باشد تا هیچ گونه مشکل قانونی در آینده برای طرفین به وجود نیاید.
-اولین و مهم ترین نکته ای که در مورد تنظیم قرارداد کار موقت باید بازگو کنیم، توجه به زمان کار است. همانطور که گفته شد، بر طبق قوانین و اصول حاکم در قرارداد نویسی قانون کار(تبصره ی 2 از ماده ی 7)، در یک قرارداد موقت زمان کار به صورت بارز ذکر شده است. یعنی تاریخ دقیق روز آغاز کار و پایان کار کاملا مشخص است. اگر در یک قرارداد موقت این تاریخ ها ذکر نشوند، قرارداد به منزله ی یک قرارداد غیر موقت یا همان قرارداد دائم، خواهد بود. در مشاغلی که مشغول بودن به آن ها جنبه ی دائمی دارد، این نکته باید بیشتر مورد توجه قرار بگیرد.
-قرارداد های موقت قابل تمدید هستند. بسیاری از کارفرمایان بعد از اتمام مدت قرارداد، دست به تمدید آن می زنند. به این نکته توجه داشته باشید تمدید قرارداد به معنای دائمی شدن آن نیست. قرارداد جدید نیز همچنان موقت خواهد بود.
-بیمه چه در قرارداد موقت و چه غیر موقت، باید توسط کارفرما برای کارکنان صورت گیرد.(ماده ی 148 در قانون کار)
-توجه کنید که ساعات کاری برای شغل معمولی، روزانه حداکثر به میزان هفت ساعت و بیست دقیقه و برای مشاغل سخت حداکثر شش ساعت در طول یک روز می باشد.
-در قرارداد های موقت، حق اولاد، حق مسکن و بن کارگری نیز باید به کارگر بر اساس مقدار مشخص شده در قواعد قرارداد نویسی قانون کار تعلق گیرد.
برای قرارداد نویسی قانون کار هیچ روشی مطمئن تر و قانونی تر از مراجعه به وکلای متخصص و مجرب نخواهد بود. وکیلی که شما از او کمک خواهید گرفت، می تواند شما را به صحیح ترین شکل ممکن راهنمایی کرده و علاوه بر آن، یک قرارداد کاملا مطابق قانون، با رعایت حقوق طرفین برای شما نگارش کند. قرارداد نویسی قانون کار در حوزه ی کاری وکیل شما بوده و بدون شک سوالاتی که برایتان پیش آمده توسط وکیل شما پاسخ داده می شود.
-این امر تنها به نفع خود شما خواهد بود و شما با این کار میتوانید از حقوق خود دفاع کنید.
2)قرارداد کاری موقت چه تفاوتی با قرارداد کاری غیر موقت دارد؟
-تنها تفاوت این دو قرارداد، مدت زمان کار است. مدت زمان در قرارداد های موقت باید کاملا واضح بیان شوند.
3)کارفرما پس از عقد قرارداد میتواند کارگر خود را اخراج کند؟
-کارفرما در صورتی که بتواند دلایل منطقی و موجه به مسئولین ذی صلاح ارائه دهد، قادر است کارگر خود را اخراج کند.
4)مدت زمان قرارداد های کاری موقت چه قدر است؟
-این مسئله به نوع شغل و کارفرما بستگی دارد. میتواند یک ماه، سه ماهه، شش ماهه و... باشد.
5)تمدید قرارداد موقت آن را دائمی می کند؟
-به هیچ عنوان. قرارداد در صورتی که دارای تاریخ مشخص شروع و پایان مدت زمان کار باشد، دائم محسوب نمی شود. تمدید این قرارداد ها معمولا دوباره به صورت موقت هستند.