: دو پرونده دعوای اصلی و طاری مطرح و در حال رسیدگی است. خواسته در دعوای اصلی، الزام به تسلیم مبیع است و در دعوای طاری ابطال مبایعه نامه (بیع) است. از شروط قرارداد این است که مدت معینی را برای تنظیم سند در دفترخانه مقرر کرده­اند و نیز در شرطی جداگانه در همین قرارداد بدون تعیین مدت قید شده است، چنانچه هر یک از طرفین معامله را فسخ کند، فسخ کننده مبلغی را به طرف مقابل پرداخت کند. آیا شرط اخیر مصداق خیار شرط است یا وجه التزام؟ اگر وجه التزام باشد به ترتیب فوق از باب تحکیم معامله است یا ضمانت اجرای عدم تحویل مبیع، فقط پرداخت وجه التزام است؟

برای دریافت مشاوره تلفنی با وکیل پایه یک دادگستری کافی است از تلفن ثابت خود (با موبایل تماس نگیرید) بدون هیچ پیش شماره ایی با تلفن زیر تماس بفرمایید.

تماس از تلفن ثابت(بدون کد شهرستان بگیرید)  ۹۰۹۹۰۷۰۷۶۷    

هر گونه سوالی دارید می توانید با ۰۲۱۴۷۶۲۵۹ مطرح بفرمایید

ظاهر این است که مدتی که در این گونه قراردادها معین می­گردد ناظر به کل قرارداد و شروط مذکور در آن می­باشد؛ بنابراین با توجه به فرض تعیین مدت برای تنظیم سند رسمی، مدت مذکور ناظر به حق فسخ یعنی، خیار شرط نیز می­باشد و بالنتیجه مبلغ مقرر در قرارداد که در صورت فسخ باید به طرف مقابل پرداخت شود، وجه التزام محسوب و به منظور جبران ضرر و زیان وی خواهد بود؛ مگر آنکه از سیاق قرارداد و کیفیت تنظیم آن بر خلاف این موضوع استنباط گردد؛ مثلا، مدت مذکور برای تنظیم سند ناظر به کل قرارداد تشخیص داده نشود که در این صورت حق فسخ مقرر در قرارداد اجبارا خیار شرط تلقی و با این کیفیت بدون مدت بوده و مشمول مقررات ماده ۴۰۱ قانون مدنی خواهد بود که هم شرط باطل است و مبطل اصل بیع نیز می­باشد، بدیهی است استنباط از قرارداد در هر صورت با دادگاه می­باشد.